RPG online

Dobro · Elokwentny gracz

Wielka Brytania, Londyn, 19:34, 23 marca 2021 rok
Zdezelowany już Chevrolet Aveo z 2008 roku co chwilę kaszlał i stękał, kiedy niezbyt sławny dziennikarz śledczy tygodnika "The Times" jechał za całkiem nowym, czarnym BMW.
- psztt... i kiedy to się rozniesie.... sszszsz... obetną nam głowy - wzmacniacz audio w uchu Davida Thomsona szwankował, gdy w pobliżu było za dużo różnych dźwięków, choć, gdyby nie podłączenie go do pokładowego (nowego!) komputera, to i tak nic nie byłoby słychać.
Muszę ich dorwać, oni coś szykują...
Padający deszcz również nie sprzyjał pomyślnemu podsłuchiwaniu samochodu jadącego pare metrów z przodu.
Ulica Westway była oczywiście zatłoczona, więc David miał duże szanse utrzymać się zaraz za ściganym BMW. Z prawej strony był widok na jedno z wielu osiedli, z dwudziesto-piętrowymi blokami mieszkalnymi. W tych ściśniętych mieszkaniach mieszkało po osiem osób, a czasem i więcej; była to prawdziwa dżungla.
Minął właśnie grupkę anarchistów, idących po chodniku przy ulicy. Młodzi ludzie, pewnie wychowani na ulicy... kierowali się w stronę centrum dzielnicy Notting Hill.
- szszsz... dobra, to spotkamy się w magazynie na.... szszsz...
Kurwa! W takim momencie! No gdzie! powtórzcie, prosze, błagam....
Nie powtórzyli. Samochód zatrzymał się na poboczu. Wysiadła z niego młoda kobieta, ubrana w modną koszulkę z wyświetlaczem, który mógł pokazywać od piosenki, którą osoba akurat słucha, aż po widok za sobą, który sprawiał, że tułów był przeźroczysty. Dziewczyna poszła w stronę jednego z wielu betonowych bloków, a tymczasem BMW próbowało z powrotem włączyć się do ruchu ulicznego.
Chevrolet skręcił w drogę na osiedlowy parking.
Tym razem, mi nie uciekniesz...

Krople wiosennego deszczu zaczęły coraz szybciej opadać na idącego dziennikarza. Dziewczyna była na wyciągnięcie dłoni, gdyby nie...
- Ej ty! Wyskakuj z kasy!
Trzech młodziaków wyskoczyło dosłownie na Davida. Wszyscy trzej mieli biowszczepy w rękę - ostrza, wystające z prawych nadgarstków, gdzie również znajdował się mały terminal i złącza do Interface'u. Po dokładnym przyjrzeniu, Thomson stwierdził dwie rzeczy: pierwsza, że wszyscy trzej mają sztuczną rękę od nadgarsta do palców. Drugie, że wszyscy trzej przynależą do gangu "Żelazna Pięść", władającego zachodnią częścią miasta. Na nieszczęście, jego znajomości i immunitet obowiązywał we wschodniej części miasta.
- Panowie, śpieszy mi się. Nie mam pieniędzy, bo jestem biedny.
- Nie pierdol! Liczę do dwóch, i będziesz mógł wybrać, którą część ciała mamy ci obciąć! - niemal krzyknął ten sam, co wcześniej wrzeszczał o kase.
David westchnął i wyciągnął portfel. W środku były dwa eurodolary, legitymacja dziennikarza "The Times" oraz dyskietka z danymi osobowymi.
- Kurwa! Powinniśmy cię nauczyć, że bez kasy się nie chodzi! - odezwał się drugi, z wyglądu młodszy.
Tym razem David sie wkurzył i wyciągnął swojego Minami szybciej, niż ci zdążyli zareagować. Dziennikarz śledczy musiał chodzić na lekach podwajających refleks - inaczej dawno miałby mechaniczne serce.
- Liczę do dwóch - odezwał się, celując w tego wrzeszczącego - i wpakuję w was całą serię. Spierdalać!
Dwa razy nie trzeba było powtarzać.
Dziewczyna znikła, a David wkurzył się jeszcze bardziej. W końcu, po paru minutach kręcenia się po osiedlu, zrezygnował i pojechał do domu.

***

Miał to szczęście, że mieszkał sam, na obrzeżach miasta, w małej kamienicy. Siedząc przed telewizorem, przeglądał swoją pocztę. Oczywiście w podręcznym komputerze, poczta tradycyjna znikła z rynku w 2014 roku.
Wśród spamu był jeden list. Priorytetowy.

Dowiedziałem się co się szykuje. Nie znam szczegółów, ale wiem, że korporacja medialna "KT Media" próbuje obsadzić swoimi ludźmi władzę w państwie. Jak im się to uda, bedą mieli nieograniczoną władzę nad obywatelami. Jako telewizja, radio, i główne serwisy internetowe będą mieli dostęp do każdego obywatela. Jeszcze nie wiem, co związku z tym nas czeka, ale wiem jedno: Wielka Brytania nie będzie taka sama. Trzeba nagłośnić tą sprawę, tak, żeby im się w dupach poprzewracało. Lepiej zdobądź dowody, bo inaczej czeka nas pewna śmierć. Rozłączam się, oddałem dług. Nie mieszaj mnie w to, nie pisz już do mnie; nie chce mieć potem kłopotów, takich jak ty... ups. Zapomniałem. Obserwują cię. Jeden głupi ruch, i po tobie. Powodzenia, stary...

Dobro · Elokwentny gracz

Londyn, 11:23, 24 marca 2021 rok

Na świecie ludzi coraz więcej, ale człowieka coraz mniej
-tekst piosenki Lao Che

Wiosenny deszcz lekko uderzał brudnymi kroplami w szyby jednego z wielu bloków mieszkalnych w dzielnicy Upchurch, we wschodnim Londynie. Głośny dźwięk domofonu obudził śpiących twardo pomimo przedpołudniowej pory domowników. Harunobu Takeda zwlókł się jako pierwszy z łóżka, podszedł do konsolety domofonu zobaczyć, kto dzwoni. To był David Tompson, spoglądający z wyraźnym zdenerwowaniem w stronę obiektywu kamery.

- Wpuść mnie. Musimy pogadać - głos mężczyzny zatrzeszczał w głośniku domofonu. Hanurobu ziewnął i nacisnął guzik otwierający drzwi.

David wślizgnął się do środka klatki i cierpliwie zaczekał na windę.

- Piąte piętro - powiedział w stronę mikrofonu w dźwigu. Po chwili był już na miejscu, przy drzwiach mieszkania numer 49.

- No co jest? - zaspany Japończyk otworzył drzwi na oścież. Niepotrzebnie, David swoim stylem wślizgnął się do środka, kiedy tylko drzwi odsunęły się na niecały metr od futryny.

- Mamy do pogadania. Muszę was prosić o drobną przysługę - wyjaśnił enigmatycznie gość, rozglądając się wokół w poszukiwaniu innych lokatorów. Reszta mieszkańców gramoliła się ospale z łóżek, trąc oczy, wciągając slipki i podchodząc niezbyt żwawo w stronę Davida.

- Nienawidzę zasranych poniedziałków - mruknął Johan Richthofen przybijając gościowi piątkę i mijając go w drodze do kibelka.

Uważam przygodę za otwartą! Możecie już pisać pierwsze posty.

Kerth · Gracz oszczędny w słowach

Chcesz czegoś, czy przyszedłeś tylko poprzeszkadzać?
Konkrety. Nie mam czasu na czcze gadanie. Jak nic nie masz do powiedzenia, to wyprowadź się na klatkę.

namakemono · Gracz Roku 2009

Kerth, przedstaw się, proszę. Wygląd i zajęcie już znamy. Podaj jeszcze personalia.

– Olej tego gbura, David – Harunobu zauważył, że reporter jest dziwnie zdenerwowany. To nie było w jego stylu. Pewnie nie przyszedł z byle czym. – Siadaj i mów o co chodzi.

Trihikilius · Elokwentny gracz

Bummer poszedł się odlać drugi (edit:pierwszy) Laughing

.

Po wyjściu z kibelka oparł się o futrynę drzwi i przysłuchuje się rozmowie Japończyka z dziennikarzem.

Gdy nasyci się już informacjami to podąży do salonu na swój dywanik, odmówi poranne modlitwy.

Freeks · Elokwentny gracz

Bummer,nie blokuj kibla! Zaspany Johan wgramolił się do toalety, przechlapał twarz by "wstac" zrobił co musiał i polazl do kuchni po jakis jogurt, katem ucha nasłuchując co gada dziennikarz. Starał sie sprawiac wrazenie, że niespodziewany gosc go średnio interesuje, a wrecz wcale.

Bummer, wcinolcu jeden, MG wysłal moją postac pierwsza do wucetu Razz

Dobro · Elokwentny gracz

David przypadkiem wcisnął pilot krystalicznego tv. Po sekundzie pojawił się obraz a w głośnikach rozległ się męski głos.
- Kupcie teraz! Najnowszy implant skórny. Zero zarostu już po drugim dniu stosowania! - przez chwilę grała jakaś tandetna muzyczka z początku XXI wieku, po czym ten sam głos kontynuował - Tylko teraz, w sieci sklepów Life&Style! - i znowu ta uśmiechnięta, poprawiona komputerowo twarz zadowolonego mężczyzny.

Gdzieś na dworze słychać było daleki sygnał śpieszącego gdzieś pogotowia.
- Hej, Johan, zrób jakieś żarcie, głodny jestem - burknął wychodzący z kibla Bummer.

Trihikilius · Elokwentny gracz

Tak, Johan robi najlepszą jajecznicę na świecie Laughing

mniam, mniam.

Prawda chłopaki Laughing

.

Szkoda, że Bummer nie pije alkoholu bo browarek do niej byłby jak w mordę strzelił.

Po modlitwie zaspokoję się kawą i posłucham problemów naszego gościa - pomyślał Irańczyk.

namakemono · Gracz Roku 2009

– No, wykrztusisz to wreszcie? – Japończyk był cierpliwy, ale nie lubił marnowania swojego czasu.

Freeks · Elokwentny gracz

Johan tylko lekko wrednawo się uśmiechnął
-Baardzo śmieszne, każdemu może się zdarzyć przypalić żarcie. Nawet taka jajecznice mądrale... Ale niech wam będzie, wole sam się z to wziąć niż znów być katowany kebabami Bummera

Po tych słowach zanurkował w lodówce, wyciągnął parę jajek, jakaś wędlinę, paprykę, ser i co tam mu jeszcze wpadło w ręce, a następnie zaczął wszystko szatkować, kroić i wcinać w międzyczasie swój jogurt. Później rzucił wszystko na patelnie, obsmażył trochę, dodał jajek i już tylko mniej więcej pilnował reszty. Bardziej się przysłuchiwał co dziennikarz ma do powiedzenia.

P.S. David to też nasz znajomek, czy jako obcy gościu właśnie nam wparował na chatę?

Ziomek z osiedla

Dobro · Elokwentny gracz

David westchnął i przełączył na kanał muzyczny. Lekko przyciszył elektroniczną muzykę, rozsiadł się wygodnie.
- Potrzebuję waszej pomocy - powiedział po chwili.
Znów chwila przerwy.
- No? - zniecierpliwił się japończyk.
Johan głośno mlaskał.
- Muszę znaleść pewną dziewczynę. To mój jedyny trop do zabójców ojca. - odpowiedział David. - Oczywiście za pomoc dostaniecie swoje działki.
- Zamieniam się w słuch - mruknął Bummer.
Kerth tylko smarknął.
- Dziewczyna ubran była w modną koszulkę z tym wyświetlaczem, który pokazywał jaką piosenkę aktualnie słucha plut tam equalizer. Wiecie, taka koszulka nowa. Teraz ma nawet kamerki wszyte, że można być niewidzialnym.
- Drogie to... - mruknął zwykle małomówny technik, ale jeżeli sprawa dotyczyła techniki, zamieniał się w prawdziwego gadułe. - Drogie ale też dużo osób w tym chodzi. W końcu Londyn to ponad trzydzieści milionów mieszkańców!
- Wiem, że mieszka w Notting Hill przy Westway, co jakiś czas wsiada do czarnego, nowoczesnego BMW.
- Może kamery przemysłowe coś uchwyciły - podsunął Bummer.
- A o jakiej kasie tu mówimy? - zaciekawił się Hanurobu Takeda.
- Ponoć ta kobieta ma coś wspólnego z aferą medialną. Szef sporo mi zapłaci za materiał o tym. Możemy się umówić, że całą premie za ten materiał podzielicie między sobą.
- Konkretnie.
- Dziesięć tysięcy eurodolarów.

Kerth · Gracz oszczędny w słowach

Zwinęli ją?
Okup?
Za dużo widziała?
Może za ładna była? W takim wypadku jej bluzki już nikt nie znajdzie hehe.

namakemono · Gracz Roku 2009

David, znasz nas. Dla Ciebie wszystko. Ale zanim wpieprzymy się w coś niefajnego powiedz coś więcej. Potrzebujemy więcej informacji. Daj nam jakieś punkt zaczepienia. Od czegoś w końcu musimy zacząć.

Dobro · Elokwentny gracz

- Niestety, to wszystko co mi wiadomo. Hm... - David zamyślił się na chwilę. - Chyba sobie coś przypomniałem. Miała chyba tatuaż, albo jakiś pieprzyk na lewym policzku. Byłem daleko więc nie widziałem dokładnie. Dlatego was proszę o pomoc: wizja lokalna to nasze jedyne wyjście.
- Niedokładnie o to mi chodziło... - zaczął japończyk, ale nie dokończył.
- Tak. Ona pracuje dla dużej korporacji. Ale nie ma ochroniarzy, a przynajmniej nikogo nie zauważyłem.

Trihikilius · Elokwentny gracz

Hmm, GM, dobry pomysł z tymi kamerami.

Londyn jest cały monitorowany.

Moje kontakty Fixera i wiedza naszego technika powinny dać jakieś efekty.