RPG online

Makotto · Elokwentny gracz

Rębacz uśmiechnął sie lekko, siadając na ławce i chwytając wiosło, w sposób sugerujący że uderzenie go nim zakończy się nurkowaniem w zimnych, morskich odmętach.

-Witam kochasiów. Ale mi sie kompania, rwa mać, trafiła do wiosła. Mam nadzieję że to co wam zrobiłem w i przed tawerną, nauczyło was manier i być może rozsądku... ?

Amavet zamyślił sie na chwile, niby to przypadkiem poprawiając miecz przy boku.

-Chociaż brak tego drugiego pozwoli mi się tylko troche zabawić w czasie podróży.

Keth · Mistrz Gry

Wiosłując co sił w ramionach wyszliście z przystani na otwarte morze, gdzie kilku drużynników postawiło do końca żagle łapiąc w nie podmuch wiatru i pozwalając statkowi na nabranie większej szybkości. Wiosła zostały złożone przy ławeczkach, a sami Skelliganie odprowadzali niemo wzrokiem oddalającą się linię brzegową, skąd wymachiwała w ich stronę gniewnie pięściami grupka konnych przybyła zbyt późno do przystani.

Wkleiłem Wam powyżej ilustrację drakkara, żebyście wiedzieli dokładnie, na pokłądzie jakiej jednostki przyjdzie Wam się przeprawić na przeciwny brzeg.

Keth · Mistrz Gry

Moi drodzy, z prawdziwą przykrością muszę oznajmić, że z powodu nadmiaru obowiązków przyszło mi zawiesić na czas nieokreślony wiedźmińską przygodę. Lethos wciąż jeszcze nie odzyskał dostępu do sieci, a ja nie potrafię w nieskończoność proksować oryginalnego Mistrza Gry, z co najmniej dwóch powodów: po pierwsze, jest to nadprogramowa sesja, której nie liczyłem do swego pakietu przygód i która wymaga ode mnie inwestowania w fabularki dodatkowego czasu; po drugie zaś, nie znam wcale oryginalnego scenariusza i o ile mogłem wieść Wasze kroki poprzez wyspę bez takowej znajomości organizując różne scenki obyczajowo-bijatyckie, teraz sprawy zaszły już zbyt daleko w kwestii improwizacji.

Tym samym pozostaje nam czekać na ewentualny powórt Lethosa albo pozwolić przygodzie umrzeć śmiercią naturalną, jeśli potrwa to zbyt długo...