RPG online

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

- Zaraz wracam.

Iorgo pobiegł w korytarz, z którego przed kilkoma minutami wrócił.

Keth · Mistrz Gry

- Przestań, Mir – syknęła Cimbria odprowadzając wzrokiem niknącego w głębi chodnika Iorgo – Wielebny chyba postradał zmysły, więcej szaleńców ani bratobójców nam nie trzeba! Opuść ten karabin, mamy tu groźniejszych wrogów niż Ishmael. Jeśli będziecie chcieli, policzycie się ze sobą na górze, teraz musicie przełknąć urażoną dumę. I jeszcze jedno, Mir... dzięki.

Albinoska zaczęła iść wzdłuż ściany korytarza, przewiesiwszy uprzednio przez ramię swój karabin.

- Musimy wydostać się na powierzchnię – powiedziała – Jeśli komuś jeszcze wpadł do głowy pomysł, żeby mnie wykorzystać do zniszczenia poziomu, to niech to sobie wybije z głowy.

Bestia · Elokwentny gracz

Mir spojrzał za dziewczyną. "Twarda jest" - dodał w myślach.

- Idz. - Zwrócił się do Ishmaela. - Chyba wybrała.

To powiedziawszy poszedł pomóc Cimbrii, puszczając oko do Xanthii by maiła baczenie na Ishmael'a.

Kargan · Elokwentny gracz

- Idźcie przodem - rzuciła Xanthia - poczekam chwilę na Iorgo...

Obrzuciła Ishmaela uważnym spojrzeniem i głową wskazała mu oddalających się Mir'a i Cimbrię.

- Nie zapomnijcie zabrać ze sobą tego nieszczęśnika - rzuciła - może nam się przydać naoczny świadek wydarzeń...

Peacemaker · Elokwentny gracz

Widzę, że niewiele wiecie o prawdziwej wierze i poświęceniu. Wstyd mi za was. Jesteście tchórzami. Nie potraficie ani się poświęcić, ani podjąć męskiej decyzji. O ile jestem w stanie zrozumieć Mira czy Xanthię, którzy z wiarą mają tyle wspólnego co z rozumnym myśleniem, to nie rozumiem Iorgo czy Cimbrii, którzy ponoć za Imperatora oddaliby życie. Skoro chcecie żyć, to żyjcie, ale Inkwizycja nie będzie miała z was wielkiego pożytku. Boicie się podjąć trudną decyzję, boicie się oddać życie, boicie się siebie nawzajem. W momencie, w którym zabiłem mutanta zrozumiałem, że nie przeżyłbym, gdyby nie cud. Imperator uratował mi życie wtedy, żebym mógł je oddać później. Teraz widzę, że była to zaledwie kwestia o minuty dłuższego życia. Tym lepiej. Zrobię to, o czym wy boicie się nawet pomyśleć - oddam życie bez strachu. Daję wam godzinę, potem wysadzę siebie i nieczystych.

Niech będzie to dla was lekcja, może w przyszłości postąpicie mądrzej. Pośpieszcie się.

Ishmael odwrócił się o wolnym krokiem ruszył w stronę komnaty z paliwem.

Normalnie nie czujecie klimatu. Wypinam się na was i do zobaczenia na następnej sesji Wink

Oczywiście, że czujemy klimat Smile

Czy ja wyglądam na biczowniczkę ? Twisted Evil

Ja wolę żyć dla Imperatora i zabijać Heretyków niż umrzeć bez potrzeby Wink

Aha no i nie śpiesz się tak bardzo bo nie wiesz co zrobil Iorgo Wink

- Xanthia

Bestia · Elokwentny gracz

Widzisz... Mam taka dziwna cechę ze przywiązuję się do swoich postaci Very Happy

Peacemaker · Elokwentny gracz

Keth · Mistrz Gry

Ja bym mimo wszystko proponował, by nie zabijać tak szybko swej postaci (polubiłem Ishmaela, poza tym chciałbym zobaczyć jak będzie się zmieniał kumulując swe Punkty Szaleństwa Laughing

). Jeśli nie macie pomysłu na wysadzenie magazynu bez zabijania jednego z akolitów, zwalcie problem na barki Gwardii i wracajcie na górę (z Iorgo lub bez).

Kargan · Elokwentny gracz

- Idź z Mir'em Ishmaelu - głos Xanthii stał się nagle ochrypły i...dziwny - Jeszcze przyjdzie czas na poświęcenie się dla Imperatora...ale nie teraz...jeszcze nie teraz...

Bestia · Elokwentny gracz

Gdyby wszyscy inkwizytorzy zabijali się przy pierwszej byleokazji Imperator nie miałby juz żadnych Laughing

Keth · Mistrz Gry

Lecz Ishmael nawet nie spojrzał w stronę Xanthii, minę miał zachmurzoną i zaciętą. Szok, pomyślała zabójczyni, uraz mentalny po cudem uniknionej śmierci. Dyskusja w takim stanie mijała się z celem. Malfianin poklepał dłonią lufę swego obrzyna.

- Daję wam góra godzinę czasu – wycedził przez zęby – Mniej, jeśli ktoś się tutaj pojawi i zmusi mnie do wcześniejszego zdetonowania zbiorników. Lepiej się pośpieszcie.

Mężczyzna odwrócił się po tych słowach i poszedł szybkim krokiem w głąb chodnika, bez pożegania, bez jakiegokolwiek gestu. Akolici poczuli na ten widok zimne ciarki biegnące w dół kręgosłupa, nie mogąc się oprzeć wrażeniu, że patrzą na ducha, a nie wciąż jeszcze żywego człowieka.

- Mir, rozwiąż Szczura, ale nie dawaj mu żadnej broni, niech pomoże w drodze Cimbrii – zdecydowała w końcu Xanthia, wyraźnie walcząca ze sprzecznymi myślami – Na Tron, ależ się wszystko poplątało! Idźcie jak najszybciej w kierunku wyjścia, dogonię was niedługo.

- Czemu nie idziesz? – odezwała się Cimbria.

- Zaczekam jeszcze chwilę na Iorgo. Jeśli nie pojawi się do pięciu minut, będzie sobie musiał radzić sam.

Zabójczyni raz jeszcze sprawdziła baterie w swoich laserach, potem delikatnie klepnęła albinoskę w ramię.

- No, idźcie już, do cholery! Mir, pilnuj ich.

Fedridańczyk zerknął ostatni raz na znikającego już w półmroku tunelu Ishmaela, wzruszył bezradnie ramionami, pokiwał głową. Oparta o ścianę chodnika Xanthia patrzyła jak eks-gwardzista uwalnia z magazynku górnika i jak razem z nim prowadzi chwiejącą się na nogach Cimbrię za właz wyznaczający granicę poziomu 7B.

Chwilę później w korytarzu zapadła złowieszcza cisza.

Bestia · Elokwentny gracz

"Gdybym mógł rozwaliłbym wariatowi łeb" -Pomyślał Mir. Nienawidził fanatyków, zwłaszcza takich którzy gotowi byli poświęcic wszystko w sytuacjach w których istniały inne możliwości. Teraz miał jednak ważniejsze rzeczy na głowie. Prowadząc Cimbrię starał się jednocześnie mozliwie najbardziej śpieszyć.

Kargan · Elokwentny gracz

Xanthia nerwowo spoglądała to na chronometr to w korytarz, którym wcześniej oddalił sie Iorgo....

- Gdzie polazłeś Iorgo - mruczała do siebie nerwowo bawiąc się bezpiecznikiem pistoletu - zostały ci jeszcze cztery minuty a potem twój tyłek zostanie w kopalni...

Keth · Mistrz Gry

Kiedy staroświecki chronometr odliczył koniec piątej minuty, Xanthia pozwoliła sobie na ciche, ale pełne pasji przekleństwo. Iorgo się nie pojawił i dziewczyna nie miała najmniejszego pojęcia, co takiego strzeliło szalonemu Drusowi do głowy. W chodniku panowała przejmująca cisza i tylko raz gdzieś z oddali, od strony przodu, do czujnych uszu zabójczyni dotarł ledwie słyszalny dźwięk przywodzący na myśl metaliczne poszczękiwanie i pomruk ludzkich głosów. Xanthia oparła dłonie na kolbach pistoletów, ale zaraz nieco się rozluźniła, bo prawdopodobieństwo pojawienia się w kompleksie rozmawiających ze sobą heretyków było równe temu, że gdzieś z przodu dyskutowali ze sobą Iorgo i Ishmael.

Kargan · Elokwentny gracz

- No dobrze Iorgo - szepnęła Xanthia a z jej głosu przebijała złość - wybrałeś swój los...

Rozejrzawszy się czujnie Xanthia jak duch ruszyła śladami Mira i Cimbrii...