RPG online

Keth · Mistrz Gry

W porządku, bierzmy tych opojów. Przywołujemy do naszego stolika obsługę, płacimy za własny rachunek, pokazujemy na krasnoludy i sugerujemy grzecznie, że znając z widzenia tych dwóch jegomościów chętnie odprowadzimy ich do domu, by personel nie musiał się fatygować sam. Jeśli obsługa będzie się wahać, Myszomir opowie z miną żartownisia jak daleko potrafi zwracać zawartość żołądka typowy krasnolud i jak ciężko zmyć tę kleistą breję z podłogowych desek.

Po takich argumentach nie przewiduję większych oporów ze strony barmana, zwłaszcza jeśli zaproponujemy uregulowanie rachunku krasnoludów (bo nie wierzę, żeby dotąd zapłaciły, urżnęły się przecież w trupa). Potem bierzemy po jednym i mniej lub bardziej sprawnie wyprowadzamy naszych brodatych kolesiów na zewnątrz. Dann, dokąd ich zabierzemy?

Dobro · Elokwentny gracz

Służba już szykowała się do grzecznego wyrzucenia krasnoludów, gdy Myszomir stanowczym głosem zaproponował, że sami sobie poradzą ze swoimi znajomymi.

Po problematycznym przeniesieniu obu pijanych do tawerny obok, gdzie Dann Roderick wynajął duży pokój, Myszomir odetchnął z ulgą i upewniając się, że nikt nie podsłuchuje, zaczął dyskretne podpytywanie Osmana.

***

Berengar zaciskając zęby, odkaził ranę jednym ze swoich eliksirów. Ugryziony bark nie wymagał szycia, lecz dobrego opatrunku, którego wiedźmin sam sobie wykonać nie umiał. Podszedł upewnić się, czy ofiara lami jeszcze żyje. Młody mężczyzna żył jeszcze, ale jego stan wiedźmin ocenił na krytyczny.
Nie pożyje długo..., mruknął cicho.

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Wiedźmin doskonale zdając sobie sprawę, że konający mężczyzna będzie czuł jeszcze sporo bólu nim śmierć przyniesie mu ukojenie postanowił skrócić męki człowieka. Wydobył sztylet i zasłaniając człowiekowi oczy zadał morderczy cios w serce. Szybka śmierć.

Berengar wrzucił głowę lamii do zrobionego naprędce z koszuli zmarłego worka i ruszył szybkim krokiem do kryjówki w kanałach.

Dobro · Elokwentny gracz

Po godzinie przesłuchiwań, z nieskładnej gadki Osmana dało się wyciągnąć mniej więcej tyle:
- Czarodziej o przezwisku Terek zakupił eliksiry do swoich magicznych rytuałów.
- Teraz mieszka w rezydencji jednego z jarlów, dokładnie nie wie gdzie.
- Terek często przebywa w bibliotece miejskiej. Tam siedzi przeważnie sam w sali ze starymi manuskryptami alchemicznymi, ponoć chce przemienić ołów w złoto.

Myszomir razem z Dannem dźwignęli Bjorna i przenieśli go do kryjówki w kanałach.

Niedługo później Berengar wrócił z krwawiącym barkiem i prowizorycznym workiem z głową bestii.
Nikifor jak zwykle siedział przy stoliku czytając swoje dzieła, przy skąpym świetle świeczki. Nie bardzo zwrócił uwagę na wchodzących towarzyszy.
Niedługo później wszedł Sarez, przynosząc jedzenie w worku.
- Panowie, całe miasto nas szuka. Musicie się stąd wynosić. Ja tu zostanę i spróbuje się coś dowiedzieć o tym magiku... wy za to popłyniecie dalej z inną sprawą... Jakieś sprzeciwy?

Bjorn, jesteś już na tyle trzeźwy, by rozsądnie mówić, lecz dalej kręci ci się w głowie.

Saper · Elokwentny gracz

Mój krasnoludzki czerep już nie takie trunki przetrawiał. Mimo to, myślę że jednak odrobina odpoczynku nie zaszkodzi. Tak ot dla zdrowia. Następnie wysłucham obelg kolegów i dorzucę coś żeby spieprzać z tego zadupia bo tu kompletnie nic nie ma...

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

-A i owszem, są sprzeciwy. - odezwał się wiedźmin. - Po pierwsze zapłata za lamię. Po drugie czemu całe miasto nas szuka? A po trzecie to co to za inna sprawa? Tylko dokładnie, rzeczowo i bez wykrętów mości Sarez.

Berengar miał już serdecznie dość tego cholernego agenta. Czuł, że misja na którą chce ich teraz wysłać sprawi, że wpadną po pas w jakieś gówno. Gdyby była okazja już dawno by sie urwał z tej całej szpiegowskiej choinki. Ale póki nie są na stałym lądzie to nie miał zbytnio się gdzie udać.

Dobro · Elokwentny gracz

- Pan wiedźmin niecierpliwy... zgoda. Szkatułka wasza. Tam jest jakieś trzy tysiące koron redańskich - sięgnął po mały kuferek, który pokazywał wszystkim wcześniej. Wyciągnął klucz i otworzył małą kłódkę, ukazując zawartość skrzynki: parę kamieni szlachetnych, biżuterii i monety.
- Jak się podzielicie, wasza sprawa - kontynuował Sarez. - A teraz sprawa druga. Ściga was całe miasto, bo widziano was ze mną, zdrajcą... no, dezerterem z Zakonu. I tak nie macie już co tu robić.
- Co z misją? - podsunął Myszomir, który kończył opatrywać Berengara.
- Otóż, wrócicie z powrotem do Novigradu, tam dostaniecie papiery i ruszycie dalej. Tu, na Skelliege, nie jesteście mi już potrzebni.
- Dowiedzieliście się jeszcze coś o tym magiku - spytał półprzytomnie Bjorn.

Nikifor oderwał się od czytania i bacznie spoglądał na resztę grupy. Pewne napięcie skotłowało się w pomieszczeniu.

Berengar wyczuł z kierunku drzwi wyjściowych okrutny smród. Wprawdzie był on daleko, ale poczuł, że to coś, to nie były zapachy ścieku.

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Wiedźmin momentalnie zastygł w pełnym skupieniu.
- Cisza! - rzucił ostrzegawczym tonem. - Czujecie ten smród? Coś się zbliża. Te kanały tak nie cuchną...

Dobro · Elokwentny gracz

Wszyscy spojrzeli po sobie i zaczęli się obwąchiwać.
- Nic nadzwyczajnego... - mruknął Dann, trochę skołowany.

Po chwili Berengar zaczął odczuwać coraz słabiej, aż w końcu zapach sie ulotnił.
Wyczekujące spojrzenia na wiedźmina, który nagle przerwał naradę by wyrazić swoje obawy.

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

- Zniknął... - mruknął Berengar. - Ale mam wrażenie, że wiedzą gdzie jesteśmy... Nie powinniśmy tu być zbyt długo. Trzeba się stąd wynosić. A więc Novigrad, tak?

Saper · Elokwentny gracz

-Tam te błyskotki będą najwięcej warte! To dobry pomysł, trzeba się zastanowić nad jakimś bezpiecznym transportem. Znikajmy stąd póki czas... - Krasnal dostał to czego chciał i był w miarę zadowolony z pomocy królewskim szpiegom. Ale stanowczo twierdził że takie wyprawy to nie miejsce dla niego. Najwyższa pora wziąć się za grube interesy, obracanie żywą gotówką, a kto wie może i na naukę czegoś przydatnego.

Keth · Mistrz Gry

Jedna sprawa, chłopaki - musimy założyc, że redański wywiad ma ręce, które sięgają bardzo daleko oraz pamięc do dezerterów! A wracając do Novigradu w samym środku przerwanej na własne żądanie misji aż się prosimy o to, by w porcie już na nas czekali sympatyczni panowie w ciemnych kapturach i z nożami za pasami - nożami, które zostaną użyte do wrażenia ich w nasze plecy.

Niejedna tajemnica redańskiego wywiadu została pochowana w mulistym dnie novigradzkich doków, nieprawdaż, MG?

Dobro · Elokwentny gracz

Prawdaż albo i nie. Musicie się przekonać sami. Jedno jest jednak pewne: sesja zmierza ku końcowi i jest na ostatniej prostej.

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Kethu nikt nie powiedział Sarezowi, że porzucamy służbę. Mamy rozkaz płynąć do Novigradu i tam popłyniemy. A czy już w czasie pobytu tam postanowimy się ulotnić to już inna sprawa. Póki co nie mają podstaw do powitania nas z nożami w porcie. A nawet jeśli powitają to na pewno nie obejdzie się bez ofiar po ich stronie ;]

Dobro · Elokwentny gracz

Więc jaka decyzja panowie?