RPG online

Keth · Mistrz Gry

Sheaf, katedra Eklezjarchii, 22 martius 831.M41, godz. 13.00

Podróż do siedziby orbellańskiego Kościoła trwała dobre trzy kwadranse, ale agentom Ordo zdało się, że jadą tam od godzin. Szofer Magistratum nie zdejmował ręki z klaksonu, ustawicznie trąbiąc na tłumy uchodźców tarasujących ulice miasta. Lyra nie wierzyła własnym oczom widząc koczujących w deszczu ludzi, próbujących się chronic pod okapami dachów budynków, pod blaszanymi zadaszeniami prowizorycznych lepianek: tonąc we wzbierającej wszędzie krwiście czerwonej wodzie, wybijającej strumieniami ze studzienek miejskiej kanalizacji. Niektózy próbowali zatrzymac pojazd, inni cofali się natychmiast na boki z obawy przed bronią stojących na pace ochroniarzy, całkowicie przemoczonych i ewidentnie wściekłych.

Samochód komendanta Dregsa miał wysuniętą maskę, poszerzoną szoferkę z miejscami dla sześciu osób oraz przestronną platformę na tyle, mającą tylko jeden mankament: paka pozbawiona była jakiegokolwiek zadaszenia. Girwan, Lyra, Ravion i Constantine wsiedli do szoferki, Kara zajęła ostatnie wolne miejsce pod dachem argumentując to koniecznością ciągłego przebywania przy swej pani. Mir, Sylwan i Duch wylądowali zatem na tyle samochodu, razem ze skrzyniami z wyposażeniem, moknąc w silnym deszczu i trzymając się kurczowo śliskich metalowych barierek na burtach pojazdu.

Ulewa przechodziła chwilami w tylko trochę mniej uciążliwą mżawkę, ale deszcze nie ustawały nawet na moment. Mokre miasto sprawiało odstręczające wrażenie, zarówno swymi niskimi praktycznymi budynkami, pozbawionymi zdobień i do bólu wręcz funkcjonalnymi, jak i wyzierającą zewsząd nędzą.

Wóz dwukrotnie został po drodze zatrzymany przez pieszych regulatorów, spoglądających na obcoświatowców z wyjątkową podejrzliwością i uważnie kontrolujących wystawione w kosmoporcie przepustki. Ich szczególną uwagę zwracał Duch, chroniący cerę albinosa pod kominiarką i goglami, ale wyglądający przez ten strój co najmniej dziwacznie.

Lyra westchęła z ulgą, kiedy samochód przejechał pod łukiem kamiennej bramy i znalazł się znienacka na ogrodzonym murami wewnętrznym dziedzińcu na tyłach katedry.

Na schodach prowadzących do jednego z tylnych wejśc katedry stała gromadka orbellańskich duchownych: jeden diakon-staruszek wsparty na metalowej lasce, dwóch młodziutkich nowicjuszy w naciągniętych aż po nosy kapturach oraz wysoki i bardzo szczupły mężczyzna około czterdziestki, sprawiający wrażenie bystrego i kompetentnego, stojący pośrodku grupy.

Kiedy samochód zatrzymał się przed najniższymi stopniami, kleryk uniósł swe ręce w geście pozdrowienia.

SamboR · Elokwentny gracz

Constantine, wysiadłszy, poczekał aż Girwan i Lyra wygramolą się z auta. Wtedy, również podniósł ręce w geście pozdrowienia, po czym rzekł: "Niechaj chwała Imperatora oświeca was, drodzy bracia, w tych ciężkich chwilach. Delegacja handlowa z Baraspine, pod wodzą szlachetnego pana VanErest. Czy moglibyśmy porozmawiać w zaciszu świątyni? Słyszeliśmy, że spadły na was rozmaite nieszczęścia, a mój pan chciałby o nich wysłuchać."

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Przemoczony Duch lekko zeskoczył na ulicę. Irytowała go ta pogoda. Zdecydowanie bardziej wolał gdy było sucho. Przez ten cholerny deszcz jego największy atut stawał się niemal bezużyteczny. Bo niby jak miał wykorzystać swoje celne oko i posyłać śmiercionośne pociski na wielkie odległości gdy ledwo widział przeciwległą stronę ulicy?

Widząc stojących na schodach duchownych skłonił się z szacunkiem.

Raphael · Elokwentny gracz

Asystujący kupcowi i małżonce Ravion pomógł dostojnym wysiąść z pojazdu. Nie chciał zwracać na siebie uwagi zabobonnych kleryków-tutaj-uznał-wielebny winien anonsować VanErrsta z małżonką. Rozglądał się chyłkiem zza pleców swych pryncypałów.

Kargan · Elokwentny gracz

Lyra podziękowała Ravionowi skinieniem głowy po czym wykonała ceremonialny ukłon, którego Girwan uczył ją
w trakcie lekcji prowadzonych na pokładzie okrętu przemierzającego Osnowę. Ująwszy Girwana pod ramię czekała aż z dostojnikami Kościoła przywita się jej mąż...zgodnie z protokołem.

Kerth · Gracz oszczędny w słowach

Witam czcigodnych,
Idę najpierw do najstarszego i witam zgodnie z protokołem. Przedstawiam Lyrę,
Słyszeliśmy, co się stało. Czy możemy gdzieś usiąść i porozmawiać na spokojnie?

el_imperatorro · Mistrz Gry

Kara podąża o krok za swoją klientką, cały czas uważnie przyglądając się otoczeniu. Cieszyła się, że ominęła ją wątpliwa przyjemność podróżowania na pace pojazdu. Padający bezustannie krwistoczerwony deszcz powoli doprowadzał ją do szału.

Keth, lud domaga się chleba i update'ów, do pracy mistrzu Wink

[/i]

Keth · Mistrz Gry

Sheaf, katedra Eklezjarchii, 22 martius 831.M41, godz. 13.05

Słysząc słowa powitania z ust gości, szczupły duchowny podszedł żwawym krokiem do Constantine, obejmując go i całując w policzki. Pozostali orbellańscy klerycy pochylili głowy oddając bratu w wierze i jego świeckim towarzyszom powitalny pokłon. Wszyscy ociekali czerwoną deszczówką, ewidentnie przemoczeni mimo dzierżonych w dłoniach parasoli, dlatego propozycja przejścia do wnętrza katedry na pewno przypadła im do gustu.

- Bądźcie pozdrowieni w imieniu Boga-Imperatora - powiedział szczupły duchowny - Jestem nuncjusz Maisquin, osobisty sekretarz arcybiskupa Dularka oraz obecny tymczasowy patriarcha orbellańskiego Kościoła. Cieszy nas niezmiernie wizyta gości z tak odległego zakątka Sektora, ale tragiczne wydarzenia ostatnich tygodni nie pozwalają nam cieszyć się nią tak bardzo, jakbyśmy sobie tego życzyli.

- Wiemy, słyszeliśmy o tej potwornej zbrodni oraz wielu innych - odparł Constantine - Bracie Maisquinie, opowiedz nam proszę o wszystkim, co się tutaj wydarzyło. Na ulicach pełno zrozpaczonych ludzi, bez schronienia, bez opieki.

- Katedralne dormitoria są przepełnione, wpuściliśmy uchodźców nawet do głównej nawy świątyni - Maisquin rozłożył ramiona w geście skrajnej bezsilności - Szokująca śmierć arcybiskupa oraz wielu innych wysokich dostojników Imperium wstrząsnęła fundamentami wiary na tym nieszczęsnym świecie. Prości ludzie spodziewają się końca świata. Lecz nie rozmawiajmy tutaj, na deszczu. Proszę do środka, wejdźcie.

Nuncjusz przeniósł spojrzenie z twarzy Girwana i Constantine na zaparkowany w dole schodów samochód.

- Dary dla diecezji możecie wnieść tymi drzwiami - dodał z uprzejmym uśmiechem na twarzy, wskazując dłonią za łuk wejścia za swymi plecami - Jeśli trzeba, moi bracia chętnie wam pomogę. Żałuję, że nie mogliśmy sami zażyczyć sobie ich zawartości, bo wówczas poprosiłbym waszą Kurię o lekarstwa i żywność. Tego nam najbardziej teraz brakuje, zwłaszcza lekarstw.

el_imperatorro · Mistrz Gry

Jeśli panowie chcą pozaglądać do naszych skrzynek to będzie problem. Spory problem. Zaraz posądzą nas o współpracę z kultystami i przemyt broni. Jest jedno proste, choć niekoniecznie dobre rozwiązanie, wystarczy zabrać nuncjusza gdzieś na bok i zaświecić w oczka rozetą, zobowiązując do zachowania tajemnicy dla dobra śledztwa. Jakieś inne pomysły?

Kargan · Elokwentny gracz

Nie mam żadnych...pod pretekstem informacji przeznaczonej tylko dla jego uszu powinniśmy go zabrać gdzieś na bok...
i wyłuszczyć mu sprawę. Może dobrze byłoby gdyby Constantine podparł nas nieco sugerując, że akcję Inkwizycji popiera Kościół...

Kerth · Gracz oszczędny w słowach

Z tego powodu chciałem z Nim pogadać na osobności Smile

Raphael · Elokwentny gracz

Albo po prostu, w czasie gdy część z nas będzie próbowała się z klerykami prozumieć i uzyskać informacje, ktoś może spróbować w bagażach znaleźć coś co się będzie nadawało na prezent. Nie wiem nawet czy mamy jakieś medykamenty oprócz mojego zestawu medycznego, który chętnie poświęcę dla sprawy.

Keth · Mistrz Gry

Ujmę to w ten sposób - nie macie niczego, co wyjęte ze skrzyń mogłoby sprawiac wrażenie pełnowartościowych prezentów, a przy tym zachowac w tajemnicy resztę ich zawartości (na światło Terry, trzy czwarte objętości tych skrzyń zajmuje broń i amunicja). Skoro Maisquin wiedział o darach jeszcze przed Waszym przybyciem (zauważyliście to, prawda?), to zapewne wie doskonale, ile tych skrzyń jest (zgaduj zgadula, jak się dowiedział?).

Tak więc wpakowaliście się w mały kłopot - albo się wykręcicie przed wręczeniem darów nuncjuszowi i zachowacie swoją przykrywkę (życzę powodzenia, łatwo nie będzie) albo będziecie się musieli zdemaskowac jako agenci Ordo (ewentualnie możecie się podszyc pod kogoś innego niż Inkwizycja, chętnie bym się dowiedział, co takiego przyjdzie Wam ewentualnie do głowy Laughing

).

SamboR · Elokwentny gracz

Nuncjusza na bok i rozetą go Wink

skoro jest dobrze poinformowany, to pewnie się przyda nam ta jego wiedza. Albo będziemy mieć z nim problemy.

Bestia · Elokwentny gracz

Myślę że tym razem nie mamy wyboru. Trzeba będzie porozmawiać z nuncjuszem na osobności. Z drugiej strony, jeżeli potem ktoś tez będzie wiedział że jesteśmy z =I=, to będziemy mieć pierwszego podejrzanego Very Happy