RPG online

Keth · Mistrz Gry

Dokonałem wymiany SMS-ów z Peacemakerem i poczyniłem pewne daleko idące uzgodnienia. Sytuacja wygląda następująco: Thorn aprobuje pomysł Lyry na utworzenie dwóch zespołów. Pierwszy z nich ma zająć się zlokalizowaniem i przesłuchaniem starszego regulatora Locana. Druga sekcja musi znaleźć i poddać przesłuchaniu kumpla Saula od kieliszka, Evarda Zeda. Co więcej, arbitrator wprowadza w obliczu tajemniczych zaginięć zakaz operowania zespołów po zapadnięciu zmroku, co najpewniej skończy się kolejnym noclegiem w hostelu. Póki co, jest jednak widno, a zatem pora na podział akolitów. Osobiście wydaje mi się logiczna następująca struktura: sekcja szukająca w kaplicy lub jej okolicy Zeda to Verner (który na pewno odczuwa potrzebę odwiedzenia świętego przybytku, prawda?) oraz ktoś do towarzystwa (może Lyra? a może Mir?). Sekcja tropiąca funkcjonariusza Magistratum to oczywiście Thorn, upierająca się zażarcie przy udziale w tym zadaniu Cimbria (czyżbym wyczuwał w jej pragnieniu bliskości Slade’a coś więcej niż tylko zawodową solidarność?) oraz ktoś trzeci (może Lyra? a może Mir?).

Jak się zatem dzielicie?

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Ja oczywiście idę do kaplicy ale zamierzam być tam tak długo dopóki nie dowiem się wszystkiego i nie wyciągną informacji, jeśli uznam za stosowne zostaną do nocy i nie mam zamiaru wracać do hostelu jeśli okaże się, że tego wymaga sytuacja. Chętnie zaproponuję aby Lyra ze mną poszła ale również i Mir. Myślę, że Thorn i Cimbria sobie poradzą Smile

Kargan · Elokwentny gracz

Idę z Vernerem. Bliżej mi do pijaczka niż do gliny Wink

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Kargan · Elokwentny gracz

Miałam na myśli pijaczka, którego trzeba przesłuchać a nie Ciebie o Wielebny Laughing

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Bestia · Elokwentny gracz

Idę do kaplicy. Nie mam potrzeby modlitwy... Very Happy

Keth · Mistrz Gry

Coscarla, Kopiec Sibellus, Scintilla, 383.830.M41, godz. 7.10

- Czas ucieka, trzeba się będzie podzielić na grupy – zaproponowała Lyra, oparta o ścianę kamienicy i wyciągająca z sosu szczupłymi palcami kawałki mięsa – Mniej się będziemy rzucali w oczy, a więcej zdziałamy.

- Jestem za – kiwnął głową siedzący obok Cimbrii Thorn – Jeden zespół zajmie się Locanem, drugi poszuka tego Zeda. Ale najpierw słowo ode mnie. Wszyscy już wiemy, że po zapadnięciu zmroku znikają tu bez śladu ludzie. Tak więc wprowadzam bezwzględny zakaz działania w porze nocnej, obowiązujący aż do odwołania. Jeśli przyjdzie nam ponownie nocować w dystrykcie, odwiedzimy pana Drayeloka. Jak się dzielimy robotą? Verner, Lilli twierdzi, że widziała Zeda w pobliżu miejscowego kościółka. Coś w sam raz dla ciebie, nie wątpię, że czujesz potrzebę odwiedzenia świętego przybytku.

W głosie arbitratora zadźwięczała ironiczna nutka, która sprawiła, że pozostali akolici uśmiechnęli się nieznacznie.

- W porządku – kiwnął głową Sepheryjczyk, od chwili spotkania z medyceuszem Varrisem tak małomówny i zamyślony, że jego towarzysze zaczynali się już o duchownego martwić – Lyra? Mir?

- Pójdę z Vernerem, bliżej mi do pijaczka niż gliniarza – oświadczyła Lyra spoglądając przy tym pytająco na Thorna.

- Nie jestem do cholery żadnym pijaczkiem! – zdenerował się nie na żarty Verner, odkładając tackę i wstając z kucek – To, że lubię gorzałkę nie oznacza wcale, że wpadłem w nałóg!

- Miałam na myśli pijaczka, którego trzeba pociągnąć za język, a nie ciebie, wielebny – Lyra przewróciła teatralnie oczami unosząc jednocześnie ramiona ku niebu. Thorn, Cimbria i Mir wybuchnęli z miejsca szczerym śmiechem.

- Uderz w stół, a łuski zadźwięczą – powiedziała Cimbria kręcąc z rozbawieniem głową.

- No dobra – mruknął Sepheryjczyk, po czym roześmiał się w końcu sam, niskim dudniącym tonem.

- Dobra, było przez chwilę wesoło, a teraz do rzeczy – odezwał się Mir – Pójdę z Lyrą i Vernerem, ty mówisz z miejscowym akcentem, Thorn, to wystarczy ci do towarzystwa Cimbria. Nas od razu każdy rozpozna jako obcoświatowców i może z tego powodu szukać zaczepki, więc lepiej będzie trzymać się w troje.

- W porządku – stwierdził Slade, a nad wyraz z czegoś zadowolona Cimbria przytaknęła mu ruchem głowy – Zjedliście wszyscy? No to pora się pożegnać i pamiętajcie, te krótkofalówki to nie zabawki. Jeśli wydarzy się coś nieoczekiwanego, natychmiast zgłaszać to w eterze. Wszystko jasne? Powodzenia i pamiętajcie, Imperator strzeże.

Keth · Mistrz Gry

Coscarla, Kopiec Sibellus, Scintilla, 383.830.M41, godz. 7.25

Odnalezienie świątyni nie przysporzyło trójce akolitów większych problemów, bo chociaż swym wyglądem, akcentem i dostrzegalnym z bliska uzbrojeniem budzili wśród miejscowych zrozumiałą rezerwę i podejrzliwość, to na pytania o kaplicę z miejsca otrzymywali odpowiedzi. Widać mimo powszechnego upadku Coscarli szacunek dla pobożnych ludzi wciąż jeszcze tlił się w duszach nieszczęsnych mieszkańców dystryktu. Świątynka znajdowała się zresztą niedaleko Placu Targowego, w głębi jednej z zaśmieconych, zaniedbanych ulic biegnących ku położonej kilka kilometrów dalej krawędzi kompozytowej półki.

Verner pchnął wielkie rzeźbione drzwi kaplicy, skrzywił nieznacznie usta słysząc przeciągły zgrzyt rdzewiejących zawiasów. Lyra i Mir wymienili znaczące spojrzenia dostrzegając z miejsca grymas niesmaku rysujący się na obliczu kleryka, nic jednak nie rzekli. Wnętrze świątyni było prawie opustoszałe, w drewnianych ławkach siedziało kilka osób modlących się przed zawieszonym nad ołtarzem Imperialnym Orłem. Lyra wciągnęła przez zęby powietrze wodząc wzrokiem po setkach zapalonych świec ustawionych na ołtarzu i w bocznych alkowach, migoczących mrowiem ciepłych płomyków.

Oprócz garstki wiernych w ciemnym wnętrzu kaplicy znajdował się starszy wiekiem kapłan, czyszczący razem z pomocnikiem dzwonki liturgiczne. Na stojących w progu przybytku obcych nikt nawet nie zwrócił uwagi, widać ciągle ktoś tu przychodził i wychodził.

Bestia · Elokwentny gracz

Przez całą drogę Mir smiał się cicho. "Thorn zabraniajacy mi czegoś" - Dobre pomyslał, bardzo dobre. Jedyne czego teraz żałował to że niepowiedział Thorn'owi by wsadził sobie w tyłek ten zakaz.

Dobry humor opuścił exgwardzistę gdy dotali do świątyni. Badawczym wzrokiem ogarnął całe jej wnętrze.

- Porozmawiaj z kapłanem - Mruknął do Verner'a. - Może coś wie. Rozejrzę sę na zewnątrz.

Kargan · Elokwentny gracz

Lyra skinęła głową i spojrzała na Vernera.

- Idę z Vernerem - mruknęła - uważaj tam na zewnątrz Mir i pozostań w kontakcie...

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Verner podszedł do kapłana w świątyni, skinął głową.

- Witaj wielebny.

Keth · Mistrz Gry

Mir wyszedł dyskretnie z kaplicy, zamykając za sobą drzwi w taki sposób, by poczynić możliwie jak najmniej hałasu. Fedridańczyk rozejrzał się wokół i uśmiechnął pod nosem dostrzegając kilka metrów od wejścia do kościółka niski murek. Mężczyzna usiadł na nim i zaczął lustrować badawczym wzrokiem ulicę, zawinięty w szmaty laser trzymając za murkiem, cały czas w zasięgu ręki. Nieliczni przechodnie kręcili się kilkadziesiąt metrów dalej, u wylotu Placu Targowego, a w bocznych zaułkach ganiały się tylko wielkie zdeformowane szczury, toteż Mir rozluźnił się nieco i zaczął prychać w myślach na Thorna. Fedridańczyk pochodził z dumnego ludu, gdzie szacunek i poważanie trzeba było zdobywać latami kosztem własnej krwi i potu, toteż ta właśnie duma nie pozwalała mu teraz pogodzić się ze świadomością, że pochodzący z cywilizowanego świata – a przymiotnik „cywilizowany” nie oznaczał w ustach rodowitego Fedridańczyka niczego miłego – Thorn uzurpował sobie komendę nad całą grupą.

Nieświadomi irytacji towarzysza Verner i Lyra przeszli tymczasem ciemną nawą kościółka podchodząc do kapłana i jego pomocnika. Kleryk podniósł wzrok znad dzwonków słysząc zbliżające się kroki, obrzucił nieznaną mu parę podejrzliwym spojrzeniem. Kucający przy balustradce pomocnik, zaniedbany mężczyzny w średnim wieku o niespokojnych podkrążonych oczach, zaprzestał czyszczenia utensyliów, zaczął się gapić na intruzów lękliwie.

- Jestem ojciec Fayban – powiedział chrapliwym głosem duchowny. Lyra skrzywiła ledwie zauważalnie nos czując bijący od kapłana odór alkoholu – Jeśli szukacie pociechy duchowej, streszczajcie się, jesstem bardzo zajęty.

- Witaj, wielebny – odpowiedział z wyraźnym sepheryjskim akcentem Verner, wciąż szczelnie owinięty swym płaszczem. Lyra zerknęła na towarzysza z ukosa, wychwytując w jego głosie dziwną nutę.