RPG online

Keth · Mistrz Gry

- Co to, to nie! - krzyknął Myszomir z hardością zrodzoną z lęku - Nie będę jadł grzybów, które być może obmacał jakiś upir, jeszcze sobie klątwę na głowę ściągnę!

Młodzian cisnął wiklinowym koszykiem za sobie, nie mogąc wręcz pojąć beztroski rozbrzmiewającej w głosie wiedźmina. Berengar sprawiał wrażenie zupełnie spokojnego, jakby przerażający mord na niewinnej kobiecie wcale go nie poruszył. Myszomir słyszał za czasów praktyk w Oxenfurcie co nieco o wiedźminach, zwłaszcza ich wypranej z wielu ludzkich uczuć psychice. W Kaer Morhen tworzono za pomocą starożytnej magii i zabójczych farmaceutyków chodzące maszyny do zabijania, lecz na Melitele, przecież wiedźmini wciąż wyglądali jak ludzie, przynajmniej wówczas, gdy nie zaglądało im się zbyt badawczo w oczy.

- I nie będę ciał tych zwłok! Chyba ci nadmiar ziołowych używek rozum odebrał! - w głosie medyka pojawiła się leciutka nuta histerii - Ja jestem lekarzem, nie rzeźnikiem! Spalmy ją w całości albo obetnij głowę, to przecież powinno wystarczyć, prawda?

Szemrawiec · Gracz oszczędny w słowach

- Och, medyku, to nie jest człowiek, samo odcięcie głowy może nie wystarczyć.

Ech ci ludzie, wszystkich oceniają jedną miarką, a może by tak spróbować rozszerzyć swoje horyzonty? Pomyślał w głębi duszy nieco zziajany wiedźmin. W końcu na ludziach świat się nie kończy

Dobro · Elokwentny gracz

Słysząc zamiar wiedźmina, reszta drużyny zaczęła kręcić głową z niedowierzaniem.
- Chcesz spalić ciało? Lepiej będzie wbić osikowy kołek w serce, a głowę uciąć... A przynajmniej tak słyszałem! - odparł Myszomir.
- Nie chce się mieszać w palenie ludzi... - powiedział Dann
- Eee... to ja idę popilnować koni, coś niespokojne są... - dodał Bjorn.
Berengar wzruszył ramionami i odciął srebrnym mieczem głowe starej baby. Młody lekarz poszukał jakiegoś grubszego patyka, żeby zrobić kołek, najemnik dogaszał ogień a krasnolud zajął się uspokajaniem koni.

Po dłuższym czasie Myszomir w końcu uporał się z wystruganiem kołka. Wiedźmin odrazu wbił go w serce grzybiarce, po czym wszyscy wspólnie wykopali jej płytką mogiłę i przykryli kamieniami rozrzuconymi po polanie.
Zmęczona drużyna postanowiła czym prędzej opuścić pechowy las, kierując się do największej metropolii na kontynencie.

Gdy wyszli z lasu na główny trakt, zauważyli, że nie są sami podróżujący po nocy. Minęli dobrze strzeżoną krasnoludzką karawanę z logiem jakiegoś banku. Bjornowi oczy zaświeciły na myśl o złocie przewożonym w tych czterech wozach, ale równie szybko jego blask zgasł, widząc drużynę ochroniarzy uzbrojonych po zęby najróżniejszymi broniami. Jeden nawet w zębach miał sztylet.

Trochę po wschodzie słońca w końcu dojechali do bram Novigradu.

Macie kilka możliwości, np; udać się odrazu do pałacu lub odwiedzić parę miejsc (jednym z ciekawych mogą być przeróżne jarmarki, domy aukcyjne, giełdy, zamtuzy, zamtuzy, przeróżne gildie i zamtuzy, z naciskiem na zamtuzy). [Dogadajcie się gdzie chcecie iść]

Szemrawiec · Gracz oszczędny w słowach

GM wytłumacz mi co to zamtuzy?Może tam się zdecyduję pójść, ale jeśli mi się nie spodoba, to ja idę od razu do pałacu, lecz może zakręciłbym się w mieście za jaką robotą dla wiedźmina tu czy tam. Grosz do grosza i będzie kokosza.

Zamtuz = dom rozkoszy, uciechy, znany jako burdel lub agencja towarzyska. Słowa zamtuz używano do określenia 'bogatszego' burdelu lub dom oferującego więcej rozrywki niż typowy dom publiczny.

Keth · Mistrz Gry

Kilka pytań mam, interesujących mnie z punktu widzenia biednego wędrownego uzdrowiciela. Po pierwsze, czy musimy na bramie płacić jakieś myto? Jeśli tak, mógłbym zaproponować w ramach rekompensaty usługi w zakresie odwszawiania. leczenia wiatrów oraz wycinania wrośniętych w palce paznokci - tacy strażnicy na pewno noszą ciężkawe buciory, a higiena wśród nich na niskim stoi poziomie, prawda? Wink

Po drugie, zakładam, że GM posiada dostęp do podręcznika do "Wiedźmina". Czy mógłbym zatem prosić o szybką prezentację boskiego panteonu w tym świecie? (znam tylko Melitele, więc zdałoby się poszerzyć horyzonty).

Przed udaniem się do pałacu chciałbym zahaczyć o świątynię (jakiego boga, to się jeszcze okaże), o łaźnię i balwierza, który by mnie ładnie ostrzygł i ogolił, a także o jakieś kramy z ubraniami (w końcu nie mogę wyglądać w pałacu jak ostatnia łajza) - tylko nie wiem jeszcze jak ja właściwie stoję z gotówką... GM, jak ja stoję z gotówką?

Dobro · Elokwentny gracz

W księdze gracza nie ma wzmianki o bóstwach. W książce zresztą też ich niewiele było, jedynie Melitele i Świątynia Wiecznego Ognia zostały dobrze opisane. Opłaty nie będziecie, troche uprzedziłeś akcje, bo czekałem na deklaracje wszystkich graczy. Co do pieniążków: wszystko, co aktualnie posiadasz wysłałem ci na PW, jeżeli nie ma tam kasy, to znaczy że akurat twoja postać jest biedna i bez grosza przy duszy :D Chyba będziesz musiał prosić o pożyczkę...

W Novigradzie (wg książki) główną świątynią jest świątynia Wiecznego Ognia. O reszcie książka milczy, podając "jest ich dużo". Można założyć, że możecie sami stworzyć jakieś bóstwo i oddawać mu cześć.

Keth · Mistrz Gry

A jak wyglądałaby kwestia spieniężenia wierzchowca wraz z całym rynsztunkiem? (nie wiem jak skończy się ta przygoda, ale wolałbym już teraz powiększyć swój zasób gotówki, najwyżej kupię sobie potem z tego, co zostanie osiołka i dwukołówkę, przy odrobinie szczęścia nadążę za resztą drużyny, jeśli przyjdzie nam znów zapuścić się w głuszę).

Dobro · Elokwentny gracz

Musisz pochodzić po jarmarkach i giełdach - nie mogę zdradzać wszystkiego odrazu. To, za ile sprzedasz, będzie zależało od twojej umiejętności targowania się - a w tej kwesti zostawiłbym tą sprawe Bjornowi...

el_imperatorro · Mistrz Gry

Dann nie ma sprecyzowanych planów. Może pójść na jarmark z pozostałymi. Potem proponuję iść do karczmy i się schlać. Zamtuzy też brzmią zachęcająco..

Szemrawiec · Gracz oszczędny w słowach

Berengar nie jest zbyt zainteresowany pomysłem odwiedzin zamtuz, ale karczma i bazar brzmią nieźle.

GM, proszę o poinformowanie mnie o jakichkolwiek wibracjach mojego medalionu, niezależnie od pory dnia lub nocy.

Keth · Mistrz Gry

Prowadzący konia za uzdę Myszomir uskoczył zwinnie przed nadjeżdżającą środkiem ulicy załadowaną chrustem dwukołówką, pogroził kułakiem nic sobie z tego gestu nie robiącemu furmanowi.

- Jeżdżą jak im się podoba, nic nie uważają - burknął uzdrowiciel wodząc wzrokiem po gwarnej novigradzkiej ulicy, murowanych kamienicach, dachach o kolorowych gontach i mrowiu krzykliwych przechodniów - Bjorn, pozwól na chwilę, nie gap się tak na te dziewoje, i tak nic z tego nie będzie, mieszane związki są w Redanii od paru lat zakazane.

- W zamtuzach też? - parsknął krasnolud zadzierając wysoko podbródek - No popatrz, a ja dałbym sobie głowę uciąć, że tam akurat drzwi stoją dla wszystkich otworem!

- Żebyś się przypadkiem nie zdziwił - potrząsnął głową Myszomir - Interes interesem, a dbałość o reputację swoją drogą! W paru najlepszych zamtuzach w stolicy nieludź progu już nie przejdzie... przykro mi...

Bjorn parsknął pod nosem z dezaprobatą, pociągnął mimowolnym gestem za swoją gęstą, zaplecioną w warkoczyki brodę.

- Ale ja z czymś innym - dodał pośpiesznie uzdrowiciel - Sprawę mam do ciebie, tak prywatnie, między nami. Bo widzisz, z gotówką u mnie bardzo krucho, a przecie do pałacu przyjdzie nam zawitać. Do łaźni bym musiał, ogolić się u balwierza, nowe ubranie kupić. Nie pożyczyłbyś trochę koron? Człowiek interesu jesteś, na pewno masz w zapasie trochę grosiwa. Jak się dorobimy na tej robocie z nimfą, oddam wszystko z procentem.

- A jak się nie dorobimy? - zapytał pragmatyczny jak zawsze krasnolud, odrywając w końcu spojrzenie od grupki atrakcyjnych dziewcząt w strojach żaków i przenosząc je na Myszomira - Jak wtedy oddasz?

- No... ten tego... - medyk podrapał się z zafrasowaniem po głowie - To najwyżej pomożesz mi sprzedać mojego konia i wtedy cię spłacę. I co, pożyczysz?

Saper · Elokwentny gracz

Bjorn nie zwykł pożyczać pieniędzy, nie za darmo.
- Oczywiście drogi towarzyszu wspomogę Cie ale niestety w życiu nie ma nic za darmo, tak więc pozwolisz że doliczę stosowny procent do pożyczki. Za 100 dukatów chcę 10 ekstra - Bjorn zwraca się do reszty drużyny - Więc jak? Spotkamy się wieczorem ? Rozumiem że nie tylko ja chce zakosztować uroków tego miasta. Może przed tym pałacem ?
Krasolud czym prędzej zmierza na giełdę aukcyjną sprawdzić jak się mają sprawy i wymienić ewentualne weksle które posiada, oczywiście jeśli stoją na odpowiednim progu pieniężnym. Jeśli Myszomir sobie tego życzy to dostaje odpowiednio oprocentowaną pożyczkę.
Później kupiec udaje się do łaźni.

Keth · Mistrz Gry

Myszomir zagryzł usta dokonując w myślach pośpiesznych obliczeń, potem sposępniał na twarzy, ale nie rzucił żadnym komentarzem odnośnie lichwiarskiej stawki krasnoluda – chociaż widać było, że bardzo go to korciło.

- Dobra, pożyczę pięćdziesiąt, oddam pięćdziesiąt pięć po robocie – oświadczył wciąż się wyraźnie wahając – Na Melitele, nie jesteś tani, mój przyjacielu, nie jesteś tani.

Bjorn wzruszył w odpowiedzi ramionami, nie widząc potrzeby, by skomentować dla odmiany zgryźliwą uwagę uzdrowiciela.

- Ja tam bym nie czekał do wieczora – dodał młodzian rozglądając się na wszystkie strony i sycąc swe oczy widokiem miasta. Po paru dniach spędzonych w dziczy Novigrad zdał się medykowi nie tylko stolicą Redanii, ale wręcz największą metropolią świata, tego znanego i tego dotąd nieodkrytego – Jeszcze gotowi nas tam wychłostać za opieszałość. Dzionek jeszcze młody, na łaźnię i fryzjera czasu styknie. Spotkajmy się pod pałacową bramą, kiedy dzwony w świątyni Wiecznego Ognia wybiją na popołudniowe nabożeństwo. Wystarczy wam czasu, by się oporządzić?

Szemrawiec · Gracz oszczędny w słowach

- Dobrze więc, spotykamy się wieczorem przed pałacem, a ja chyba się udam na targowisko, kto wie co ciekawego można tam znaleźc. Ktoś chce iśc ze mną?

Może w końcu się pozbędę tego natrętnego medyka... Pomyślał w głębi duszy wiedźmin. Ciągle na coś narzeka albo się wymądrza, ciekawe co zrobi w ogniu walki...

Dobro · Elokwentny gracz

Krasnolud Wręcemocny odliczył stosowną sumkę i podał pieniądze Myszomirowi, który wziąwszy pieniądze, szybko schował je za ubranie. Wiedźmin wzruszył rękami i odjechał w strone targowiska razem z Dannem Roderickiem. Zaraz potem Myszomir skręcił w prawą uliczkę, oglądając miasto. Bjorn rozejrzał się po ulicy, w ślad za znikającymi towarzyszami, a zaraz po tym pojechał na targowisko sprzedać konia.

Młody medyk, który był pierwszy raz w Novigradzie, na przemian otwierał i zamykał usta ze ździwienia; różnorodność przyulicznych kramów, sklepów i alkierzy niemal przytłaczała młodziaka. Również ilość karczm, tawern i oberży dawała nieme świadectwo o potędze miasta.
Tymczasem szlachcic-banita i Berengar dojechali do targowiska. Wyglądało to, jakby wsadzić kijek wprost w mrowisko; tyle ludzi idących w różnych kierunkach nigdzie indziej na świecie nie dało się zauważyć. Wśród wielu stanowisk i sklepów, szczególnie ciekawymi dla wiedźmina wydał się sklep zielarski oraz obrwoźny kram z najmodniejszymi kurtkami: skórzane z mnóstwem różnych ćwieków, cekinów guzików i innych dodatków.

Po drugiej stronie miasta, krasnoludzki kupiec właśnie spieniężył konia za niemała 250 dukatów, a zaraz po tym wstąpił do banku, gdzie rozpytywał o różne sprawy jednego z tamtejszych bankierów, osobiście jego znajomego.

W pewnym momencie Dann poczuł, jak ktoś próbuje odciąć mu sznureczek ze sakiewką.