RPG online

Krisu · Elokwentny gracz

- Och ja, samotny? Ależ skąd. Bogowie i duchy opiekuńcze zawsze mi towarzyszą więc nie ma mowy o samotności - tym razem również w głosie Markusa dało się zauważyć, a raczej nie dało się nie zauważyć, sarkazmu. Magikanik stwierdził, że dalsza rozmowa nie wniesie nic, a tylko przeciwnik bardziej sie przygotuje na ewentualny atak.
Nie podnosząc dłoni Dernavan zaczął bezgłośnie tkać zaklęcia...

Keth · Mistrz Gry

Midlundzki przepatrywacz podniósł rękę do kapelusza, z przechyloną w bok głową spoglądając na milczącego magianika.

- Czas nam zatem w drogę, mości... – zaczął przywódca grupy, ale urwał w połowie zdania otwierając szerzej oczy na widok poruszającego w charakterystyczny sposób palcami Markusa.

Zwiadowca okazał się niebywale szybkim człowiekiem. Nim jeszcze kiepsko ogolony przywódca grupy zdążył wykrzyczeć ostrzeżenie, młody Midlunder już spinał konia do skoku, zwracając zwierzę w bok, pomiędzy drzewa okalające drogę.

- Czarownik! – podniesiony głos przywódcy konnych utonął w przeraźliwym ryku trolla.

Kargan · Elokwentny gracz

Ciekawe czy gdyby Marcus nie zaczął czarować to oni pojechali by sobie w dalszą drogę Wink

Ehh...no nic teraz czas miecza...

Dragan błyskawicznie napiął łuk biorąc na cel najbliższego z jeźdźców i wypuścił strzałę...

Keth · Mistrz Gry

- O żesz... – wydusił z siebie Deegan widząc przypadającego na jedno kolano Dernavana. Niczym na zwolnionym filmie, magianik zaczął zadzierać na oczach furmana rękaw swego płaszcza, odsłaniając ukryty pod nim sprężynowy pistolet. W grupie konnych wybuchła wrzawa podniesionych głosów, mężczyźni zaczęli podrywać wierzchowce do biegu, próbując opanować przerażone nagłym rykiem drapieżnika konie. Zwierzę trollaka runęło w panice przed siebie, unosząc przytroczony do siodła topór.

- Pal! – krzyknął do Mala Deegan, głosem pełnym niedowierzania i desperacji – Zabić wszystkich!

Krisu · Elokwentny gracz

Jak zabić ich wszystkich ?!? Żywewm! Przynajmniej jednego Zywcem!!!

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Strzelam w trollaka - głowa, szyja tam gdzie nie ma żadnego opancerzenia. Po czym wyskakuję z mieczem na drogę i atakuje cel wcześniejszego ataku. Trollaka chcę zabić ale resztę staram się oszczędzić. Też ludzie, mają prawo żyć. Poza tym martwi nic nie powiedzą a warto by ich trochę przepytać.

"Trollaka chcę zabić ale resztę staram się oszczędzić" - rasista! Laughing

Keth · Mistrz Gry

Wystrzelone z broni magianika miniaturowe pociski świsnęły w powietrzu, trafiając w pierś przywódcę obcych. Mężczyzna wyleciał z siodła z głuchym stęknięciem i grymasem bezbrzeżnego zdumienia na twarzy, machając bezwładnie rękami spadł wprost pod kopyta koni swych towarzyszy.

Czarnopióra strzała ugodziła w bok jednego z pozostałych mężczyzn, wbiła się w chronione jedynie płaszczem i kurtką ciało jeźdźca. Kiedy przestraszony wierzchowiec runął z powrotem w dół szlaku, ranny człowiek spadł z siodła ze stopą uwięzioną w strzemieniu i zwierzę pociągnęło go za sobą po ziemi.

Markus Dernavan opuścił bezużyteczny już pistolet, zaczął błyskawicznie splatać słowami kolejne zaklęcie, tym razem wskazując palcem wpadającego pomiędzy drzewa przepatrywacza. Nim jednak zdążył dokończyć inkantację, wyrósł przed nim spanikowany pistoletowym wystrzałem koń trollaka, pędzący wprost na Thurianina.

Krisu · Elokwentny gracz

Z paskudnym przekleństwem na ustach magikanik rzucił się w tył przerywając zaklęcie.

Kargan · Elokwentny gracz

W którą stronę do lasu skoczył ten zwiadowca ? Tam gdzie siedzę ja z bratem czy w przeciwną ?

Keth · Mistrz Gry

Koń trollaka oszalał na dźwięk broni Mala Gilbera. Najemnik wypalił z Griflera do zdumionego ucieczką swego wierzchowca stwora, dzierżąc broń oburącz i mierząc w głowę ofiary. Spoglądając poprzez chmurę prochowego dymu Gilber ujrzał łapiącego się za szyję stwora. Trollak ryknął chrapliwie, a chociaż ryk ten nie umywał się do dźwięku wydanego przez Markusa, i tak mroził krew w żyłach skondensowaną dawką wściekłości. Pozbawiony broni stwór schylił się nad leżącym nieruchomo przywódcą konnych, wyszarpnął z przytroczonej do jego pasa pochwy miecz.

Gilber zdążył się wydostać z krzaków z własnym mieczem w dłoni, skoczył trollakowi na spotkanie. Stwór uniósł wysoko dzierżoną nieporadnie broń, widać nieprzywykły do miecza, ale dzięki swymi rozmiarom i krzepie wciąż śmiertelnie niebezpieczny. Po jego szarej skórze ciekła czarna posoka, znacząca miejsce, gdzie pistoletowa kula przebiła na wylot gardziel trollaka.

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Unikam ciosów trollaka zadając czasem ciosy mieczem. Nie próbuje parować jego ciosów bo może tego nie wytrzymać ani miecz ani mięśnie i kości. Staram sie go zmęczyć a potem dobić. Krwawiąca rana w szyi powinna skutecznie utrudniać mu walkę więc korzystam z tej przewagi ile się da.

Keth · Mistrz Gry

Keth · Mistrz Gry

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Nie zwracam uwagi na słowa trollaka. Staram się wybadać przeciwnika i poznać jego słabe punkty. Jeśli będzie możliwość to siekam go po wiązaniach kolanowych. Ew staram się go oślepić (na stałe mieczem bądź na chwilę piaskiem z drogi albo czymś w tym stylu) aby jeszcze bardziej zwiększyć swoje szanse.

Keth · Mistrz Gry

Huk wystrzału odbił się echem od górskiego zbocza, momentalnie wyrywając Rutgera z zamyślenia. Morridańczyk poderwał głowę rozglądając się czujnie na boki, ruszył biegiem przed siebie przesadzając większe kamienie. Kiedy dotarł na szczyt wzgórza dzielącego go od będącej miejscem zbiorów niecki, poczuł zimne ciarki niepokoju. Z położonego nad łąką miejsca widział doskonale porzucających pracę Fharińczyków, wspinających się pośpiesznie na górną halę i cisnących się przy wozach. Woods dostrzegł też trzech dzierżących broń furmanów, nigdzie nie widział jednak swych wspólników.