RPG online

Kargan · Elokwentny gracz

Dragan wzruszył ramionami wznosząc oczy ku górze...

- Kapłani - mruknął pod nosem uśmiechając się lekko

Bestia · Elokwentny gracz

Twój brat jest kapłanem? - Helstrom wydał się zaskoczony. - Nie odbierz tego źle, poprostu nie spodziewałem się tego.

Kargan · Elokwentny gracz

- Yhm - mruknął Dragan pod nosem - w każdym razie kimś w rodzaju kapłana...

Bestia · Elokwentny gracz

Widząc reakcję Dragana Magnus nie drążył juz dalej tematu. Jakaś wewnętrzna cząstka jego osoby, wiedziona ciekawością chciała jednak wiedzieć więcej. Stłumił ja jednak.

- Oddalę się do swoich obowiązków. - Uśmiechnął się i ruszył doglądać zbieraczy.

Krisu · Elokwentny gracz

- Pomożesz mu? – zapytał Gilbera Marcus. Thurianin od razu pojął, w czym rzecz: wystarczyło mu raz spojrzeć na zaciętą w gniewnym wyrazie twarz magianika.

Kiedy tylko Mal wyszedł poza zasięg słuchu, Dernavan pochylił głowę w stronę siedzącego naprzeciwko Dragana.

- Jestem nader cierpliwym człowiekiem i pewnie już to zdążyłeś zauważyć – zaczął bez ogródek, wyraźnie cedząc słowa przez zęby – Jestem też niezmiernie tolerancyjny, ale zarówno ta cierpliwość jak i tolerancja w przypadku twego brata sięgają już kresu. Znasz zasady długu honorowego, który zaciągnąłem u waszej babki i robię wszystko, aby go spłacić, ale pewnych spraw nie da się przeskoczyć. Mam przez rok trzymać nad wami pieczę i strzec przed kłopotami w cywilizowanym świecie i mam zamiar tego dotrzymać, ale życzyłbym sobie, byście mi sami w tym pomogli. Arland jest krnąbrny, kapryśny i arogancki, a wszelkie moje sugestie... już nie polecenia, ale zaledwie sugestie ma głęboko w zadku. Nie zamierzam tego dłużej znosić, bez względu na zobowiązania wobec Aileen, powiem ci zatem jedno: jeśli twój bliźniak nie zacznie zachowywać się w odpowiedni sposób, zaraz po powrocie do Fharinu wynajmę za jego część udziału w ekspedycji bandę obwiesiów, którzy obwiążą go łańcuchami, przypasają do konia i w taki niewygodny sposób odstawią wprost na Przełęcz Duvika. I nie dbam o to, co z nim zrobi wasza babka, ale poznałem ją troszeczkę i myślę, że na solidnym laniu wierzbową witką na pewno się nie skończy.

Marcus urwał na chwilę swój wywód, ale nie odrywał gniewnych oczu od zastygłej w bezruchu twarzy Dragana.

- Jeśli nie chcesz tego, pomóż mi i porozmawiaj z nim poważnie, bo coś mi się widzi, że jesteś tu jedyną osobą, na której słowa on w ogóle zwraca uwagę.

Kargan · Elokwentny gracz

Dragan skinął głową w ponurym milczeniu.

- Porozmawiam z nim - mruknął - wspomnienie babki powinno trochę pomóc...

Krisu · Elokwentny gracz

- Dziękuję – odrzekł szczerym tonem Marcus, a grymas na jego smagłej twarzy zauważalnie złagodniał – Teraz parę spraw odnośnie mojego wyjazdu. Rutger mnie zmieni za dwa dni, ale do końca zbiorów już nie wrócę, bo zamierzam się zająć na miejscu dopilnowaniem drugiej części planu. Nie wiem, kogo będziecie chcieli pchnąć do Fharinu z trzecim wozem, ale weź pod uwagę fakt, że będę potrzebował w mieście trochę rąk do roboty przy produkcji proszku, a koszty nas ostro ograniczają i nie możemy sobie pozwolić na zatrudnienie nowych ludzi. Zobaczysz razem z Rutgerem jak wam będą szły zbiory i razem zdecydujcie, ilu zbieraczy będziecie mogli oddelegować z trzecim zaprzęgiem do miasta. Po drugie, miej tu oko na wszystko, bo gra idzie o naprawdę grube pieniądze. Razem z Teo wsadziliśmy w ten interes sporo koron i chcielibyśmy je odzyskać. Cullin szczerze mnie martwi, ale raczej nie da się go odciąć od reszty grupy, bo niby jak byśmy to reszcie wytłumaczyli? Trzeba go pilnować i tyle.

Keth · Mistrz Gry

22 solesha 602 AR, wschodni Wyrmwall, noc

Porządnie najedzeni i wyraźnie zadowoleni z życia zbieracze dość ospale kładli się tego wieczoru do spoczynku, rozprawiając z ożywieniem o wielu sprawach, w przeważającej zaś mierze o kobietach lub sposobie na wydanie zarabianych właśnie w pocie czoła koron. Marcus Dernavan siedział cierpliwie przy ognisku, obserwując badawczo, aczkolwiek dyskretnie swe otoczenie. Na mrocznych przestworzach Caenu pojawiło się mrowie migoczących w magnetyczny sposób gwiazd, ale magianik nie zwracał na ten piękny widok specjalnej uwagi, zaprzątnięty ważkimi myślami. Warty ustalił wcześniej razem z Draganem, wyznaczając na pierwszą dwóch furmanów i trollaka, na drugą Magnusa razem z trzecim furmanem, na ostatnią zaś Mala Gilbera i Fergusa, którego poprosił o pomoc w pilnowaniu obozowiska bez wtajemniczania w zbędne szczegóły.

Marcus próbował co prawda walczyć ze snem, ale zmęczenie wzięło w końcu górę nad jego siłą woli. Ziewając szeroko magianik przyrzekł sobie w duchu, że zaraz po podziale zarobionych na wyprawie pieniędzy odwiedzi fharińską filię Unii Żelaza i Pary albo przedstawicielstwo Bractwa Magii w poszukiwaniu skutecznego zaklęcia przeciwko złodziejom, teraz jednak mógł jedynie pokładać nadzieję w czujności braci Bradiganów oraz wartowników...

...nie wiedział, kiedy właściwie zasnął, ale delikatne potrząsanie za ramię szybko go otrzeźwiło. Pochylona nad posłaniem magianika postać miała kędzierzawe włosy i wesołe zazwyczaj rysy Fergusa, ale mina na twarzy Morridańczyka nie wieściła nic dobrego. Marcus przeniósł spojrzenie na nocne niebo, analizując wzrokiem położenie gwiazd. Układ gwiazdozbiorów oraz brak śladu przedświtu podpowiedziały mu, że była jeszcze głęboka noc, najpewniej zaś pora objęcia przez strażników trzeciej zmiany.

- Szefie, jest problem – wyszeptał Fergus oglądając się na boki. Marcus rzucił badawczym spojrzeniem na swój plecak, oparty o koło wozu tak przemyślnie, by każdy szperający w nim intruz musiał zmienić w zauważalny sposób jego ustawienie. Nic nie wskazywało jednak na to, by ktoś w czasie snu Dernavana w plecaku grzebał. Członkowie ekspedycji spali głęboko, a na swych posłaniach wiercili się jeszcze Magnus Helstrom i Elias Brasher, widocznie kładący się do snu po zaliczeniu swej zmiany. Ledwie dostrzegalna w mroku sylwetka Mala Gilbera poruszała się wolno po przeciwnej stronie obozu, wykreślając linię patrolu.

- Jest problem i musimy szybko pogadać, ale nie tutaj – ciągnął dalej Fergus – Jak ktoś zoczy, że gadamy, może się zrobić nieciekawie. Pozwólcie gdzieś na bok, gdzie nikt nie będzie nas widział.

Krisu · Elokwentny gracz

- Zgoda - odparł krótko magikanik i szybko acz cicho podniósł się z posłania.
Z wolna wraz z Fergusem ruszyli w ustronne miejsce.

Keth · Mistrz Gry

- Od razu widać, żeście rozsądny człek – kiwnął głową Fergus, po czym ruchem ręki wskazał Marcusowi drogę w dół górskiego zbocza, za jeden ze skalnych załomów porośniętych karłowatymi drzewkami. Dernavan stąpał ostrożnie nie chcąc się w ciemności poślizgnąć; zwłaszcza, że prawą dłoń trzymał przezornie na rękojeści schowanego pod płaszczem noża. Magianik nie wiedział, co takiego zaniepokoiło Morridańczyka, ale rozsądek podpowiadał mu, że powinien Fharińczyka wysłuchać przynajmniej dla świętego spokoju.

- A to kto? – ciekawość Marcusa przeszła w zaniepokojenie na widok kucającej za załomem postaci w spowijającym ją płaszczu.

- Toć to Duncan, panie Dernavan – odparł uspokajająco Fergus – On chciał z wami gadać o Cullinie, ale się go stracha i nie chce, żeby ktoś to widział.

Marcus znał Duncana z widzenia – był to niski Midlunder w średnim wieku, krępy i milkliwy, trzymający się na uboczu, ale nad wyraz robotny. Zwrócił wcześniej uwagę Dernavana, bo sprawiał wrażenie człowieka religijnego i co wieczór odmawiał na uboczu modlitwę, co wystawiało mu w oczach magnianika pozytywną opinię: nigdy dotąd nie zamienili jednak ze sobą słowa.

Keth · Mistrz Gry

Duncan podniósł się na widok Dernavana z kucek, zdjął z głowy kaptur odsłaniając znajome magianikowi rysy twarzy.

- Dobrze, że jesteście, panie – zaczął Fharińczyk przyciszonym, ale napiętym głosem – Dobrze, bo się nam bardzo przydacie.

Marcus zmarszczył czoło słysząc te słowa, nie wiedząc za bardzo jak je zinterpretować. Chociaż zapaliły w jego umyśle ostrzegawczą lampkę, na dłuższą analizę ich znaczenia zabrakło mu już czasu.

Po co Fergus stanął za jego plecami, nie podejrzewający nic dotąd magianik zrozumiał w chwili, kiedy silny cios pięści na wysokości nerki przeszył jego ciało przeraźliwym paroksyzmem bólu. Morridańczyk musiał po ciemku założyć na dłoń kastet, bo niemożnością było, żeby zadał ofierze tyle cierpienia gołą ręką.

Dernavan opadł mimowolnie na kolana, a wtedy Fergus i Duncan obalili całkowicie zaskoczonego mężczyznę wspólnie na ziemię i z całych sił do niej przycisnęli, w szczególności dbając o to, by wykręcić magianikowi ręce w sposób uniemożliwiający rzucenie zaklęcia.

- Gdzie jest koder? – zasyczał cicho Fergus, a oszołomiony bólem Marcus zamrugał oczami, wręcz porażony falą nienawiści kryjącej się w głosie Morridańczyka – Na Stworzyciela, powiedz nam albo skarzesz swą duszę na potępienie i ognie wieczyste! Gdzie jest koder?

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Gilber patrolujący obóz zawrócił w strone gdzie spali jego pracodawcy. Gdy zbliżył sie do ognisk rozejrzał sie po obozowisku. Większość spała spokojnie jednak dostrzegł puste posłanie Marcusa. Nie przejął się tym zbytnio. Przecież magianik mógł wybrać się za potrzebą. Podszedł do zbieraczy i spytał pierwszego lepszego, który nie spał:

- Wszystko w porządku? Nikogo nie brakuje?

Keth · Mistrz Gry

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Idę razem z braćmi ale pierw budzę Magnusa, aby miał baczenie na obóz w czasie gdy nas nie będzie

Bestia · Elokwentny gracz

- Co jest? - Magnus był jeszcze w stanie głębokiego snu. Wyglądało jednak że dochodzi do siebie.