RPG online

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

- Rzuć okiem na obóz. Mam złe przeczucia a ktoś musi przypilnować tych tam. Idę z Bradiganami na zwiad.

Krisu · Elokwentny gracz

- Kim lub czym jest 'koder'? - zachrypiał Marcus nie kryjąc autentycznego zdziwienia.
- Czyście ludziska poszaleli?

Kargan · Elokwentny gracz

Dragan gestem dał znać Arlandowi i Mal'owi by zachowali ciszę po czym ruszył w ciemność w kierunku, w którym oddalił się Marcus...

Keth · Mistrz Gry

- Nie łżyj, ty psie niewierny! – Duncan uderzył magianika otwartą dłonią w twarz z taką siłą, że Marcusowi aż zadźwięczało w uszach, a z rozciętej dolnej wargi pociekła mu strużka krwi. Thurianin myślał gorączkowo nad sposobem wybrnięcia z nieoczekiwanej matni z życiem; nie wątpił bowiem, że bez względu na przebieg tej rozmowy oprawcy i tak go zabiją.

- Wiele bym oddał, żeby cię móc zawlec do Imeru i popatrzeć jak mistrzowie w swym fachu cię łamią, ale wolą Stworzyciela jest, abyś wyznał nam prawdę tutaj – warknął Fergus i Marcus zadrżał mimowolnie, wciąż nie potrafiąc uwierzyć w szokującą przemianę przyjacielskiego dotąd Morridańczyka – Przeszukałem twoje rzeczy i kodera tam nie było! Gdzieś go ukrył?!

Na znak Fergusa Duncan odciągnął w tył głowę Thurianina, przyłożył mu do odsłoniętego gardła klingę noża.

- Wiele zachodu kosztowało nas odkrycie, kto przechwycił koder, ale teraz już się z tego nie wywiniesz! Czasu mamy niewiele, więc nie łżyj, bo za każde kłamstwo Duncan będzie ci więcej krwi upuszczał, heretyku.

Tym razem Marcus nic nie odrzekł, wściekle walcząc z myślami oraz rosnącym lękiem. Nie miał pojęcia, o czym dokładnie mówili ci dwaj ewidentni fanatycy, ale w głowie magianika zaczęły się szybko układać pewne elementy całkowicie niezrozumiałej dotąd układanki. Nie mając szans na wyzwolenie się z pułapki własnymi siłami, musiał grać na czas, łudząc się nadzieją, że wspólnicy spostrzegą jego zniknięcie i zaczną go szukać.

- Dla kogo pracujecie i skąd wiedzieliście, gdzie miało dojść do przekazania kodera? – wysyczał nienawistnie Fergus – Gadaj prawdę, jeśli nie chcesz podzielić losu tego Midlundera, który wcześniej wrócił z Przełęczy Duvika. Chociaż obaj wolimy rozpalone żelaza, Duncan wprawny jest w robieniu nożem. Tamten nam słowa nie pisnął, ale poćwiczyliśmy na nim i tej dziwce z „Kaelrama” i tym razem rozwiążemy język każdemu.

Kargan · Elokwentny gracz

- Hej! Co wy tam robicie?! - donośny głos Dragana rozbrzmiał w uszach Marcusa niczym morrowińska pieśń pochwalna. Przyciśnięty do ziemi magianik
przekrzywił głowę i westchnął z ulgą widząc jak zza skalnego załomu wyłaniają się ludzkie sylwetki ściskające w dłoniach obnażone ostrza.

- Zostawcie go, natychmiast! - jasnowłosy łowca zamłynkował swym mieczem w ostrzegawczy sposób, przyśpieszył kroku - Zostawcie go a ocalicie swoje nędzne żywoty !

Trzy szybkie kroki i miecz Dragana celował już w gardło Fergusa. Wystarczyło wyprostować ugięte w łokciach ręce by sztychem szybkim jak myśl
przebić gardło Morridańczyka. Dragan miał nadzieję, że zdrajcom starczy rozsądku był jednak gotów zabić ich bez litości....

Nie tak szybko, mysiu-pysiu Laughing

Bestia · Elokwentny gracz

Helstrom instynktownie otwrócił się w stronę dzwieku wyciągając broń. Wyglądało na to ze Mal miał rację i szykowały się kłopoty.

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Widząc rozgrywającą sie przed nim scenę, Mal wyciągnął pistolet i podszedł do napastników. Z broni celował w pierś Fergusa. W drugiej dłoni trzymał obnażony miecz:
- Puść go parobku albo łeb odstrzelę!

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Arland miał już naciągnięty łuk i celował prosto w głowę Fergusa. Był blisko. Jego usta drżały w rytm nieskończonych melodii.

Keth · Mistrz Gry

Dragan ułożył sobie na szybko sprytny plan, zamierzał bowiem doskoczyć do bliższego mu Fergusa i kładąc na szyi Morridańczyka sztych miecza doprowadzić do patowej sytuacji. Plan planem, a życie życiem, toteż szybki niczym żmija Duncan widząc nadbiegającego Bradigana na czas poderwał Marcusa z ziemi i zasłonił się niczym żywą tarczą, cały czas trzymając na gardle magianika ostrze noża. Fergus cofnął się za swego wspólnika, starając się trzymać Duncana i więźnia między sobą, a zbliżającymi się już ostrożniej ludźmi.

- Puść go, parobku, albo łeb odstrzelę – warknął Mal Gilber mierząc w Morridańczyka z wyciągniętego naprędce pistoletu. Fergus nic nie odrzekł w pierwszej chwili, przenosząc spojrzenie z Mala na trzymającego łuk Arlanda i z powrotem.

- Cofnijcie się albo mu gardziel po wątrobę rozerżnę! – ostrzegł zawziętym tonem Duncan – Nie próbujcie żadnych sztuczek. Dacie nam odejść w spokoju, to go w lesie wypuścimy.

Kargan · Elokwentny gracz

- Nie - warknął Dragan - puścicie go teraz. I będziecie żyć. A jeśli spadnie mu włos z głowy to klnę się na Boginię, że umierać będziecie długo...

Dragan korzystając z przewagi liczebnej zaczął powolnym krokiem obchodzić w Duncana z lewej strony tak by zmusić go do patrzenia w różnych kierunkach...

Keth · Mistrz Gry

- Na Boginię? – powtórzył Duncan, głosem przepojonym odrazą i wstrętem – Ty psie pogański! To takie z was diabelskie nasienie! Myśmy ludzie prawdziwej wiary i śmierci się nie boimy. Menoth jest bogiem jedynym i żaden plugawy leśny bożek nie przyćmi jego majestatu!

- Jeśli zrobicie coś głupiego, zabijemy tego człowieka na miejscu – powiedział spokojniejszym, ale wciąż zdradzającym napięcie głosem Fergus – Banda pogan z was i w piekle się smażyć będziecie, ale nam nic do was, idźcie swoją drogą. A ty stój, gdzie jesteś, chłystku.

Ostatnie słowa Fergusa skierowane były do obchodzącego Menitów Dragana. Dwaj fanatycy zaczęli się cofać krok za krokiem, ciągnąc Marcusa ze sobą w kierunku położonej nieco niżej mrocznej linii puszczy. Księżycowy blask odbijał się od obnażonych ostrzy ludzi i błyszczał w ich rozgorączkowanych oczach.

Stukot kamyków na zboczu za plecami wspólników zdradził nadejście większej grupy ludzi. W dół stoku zbiegali Magnus Helstrom, Elias Brasher i Kel Talbot, po piętach zaś deptał im wywijający nadziakiem Cullin.

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Gilber juz po raz drugi doświadczył niemiłego skurczu w żołądku. Zawahał się na chwile co wypada mu uczynić. Tym razem poczucie obowiązku przewyższyło.
- Jak go zabijecie żaden z was nie ujdzie z życiem. Puśćcie go a klnę się na Stwórcę, że zostaniecie wysłuchani. Przedstawicie swoje racje jak ludzie a nie jak pospolici bandyci.

Bestia · Elokwentny gracz

Helstrom ruszył cicho tak by zajść zgromadzonych ludzi od tyłu. Najpierw zrzucił płaszcz by nie przeszkadzał mu w listowiu, nastepnie zaczoł się skradać.

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

- Brat palce mi cierpną na cięciwie.

Twarz Arlanda był trupio blada. Łowca podchodził bliżej.

Krisu · Elokwentny gracz

Magikanik nie marnował czasu danego mu przez towarzyszy. Splótł szybko zaklęcie chwytając Duncana za rękę z nożem.
Noc rozjaśniły błyski wyładowań, a w niebo poniósł się ryk porażonego nożownika.
- Żywcem ich! - Dernavan spróbował przekrzyczeć fanatyka.