RPG online

Keth · Mistrz Gry

Właścicielowi „Czerwonego Lotosu” wystarczyło wspomnieć dyskretnie, że dwaj panowie przybyli zgodnie z ustaleniami poczynionymi pomiędzy nim, a Rutgerem Woodsem, aby ten od razu i z ochotą wyciągnął rękę po dwadzieścia koron za udostępnienie lokalu do werbunku i rozpowszechnienie informacji o zaciągu. Moggs sięgnął ze zbolałą miną do własnej kiesy, wyciągnął z niej należność i zapłacił karczmarzowi, bacząc przy tym, aby korzystać wyłącznie ze srebrnych tarcz. Błysk złota w miejscu takim jak „Czerwony Lotos” – gospodzie o klasę albo i dwie gorszej od „Winnego Grona” – mógł nieostrożnemu człowiekowi przysporzyć sporo kłopotów. W przeciwieństwie do lokalu Hamila Lyncha tutaj schodzili się pośledniejsi klienci, skorzy załatwiać pokątne interesy i nadmiernie interesować się zamożniejszymi osobami w swym otoczeniu. Co prawda Dragan wywierał na obecnych w „Lotosie” gościach stosowne wrażenie, Teofrey wolał nie ryzykować, że podczas powrotu do „Winnego Grona” ktoś znienacka zagrodzi mu drogę.

Siadłszy przy wskazanym mu stole Moggs zdjął wierzchnie odzienie i poprosił o kufel piwa. Dragan Bradigan nie usiadł, stanął w zamian oparty o ścianę za plecami Morridańczyka, z rękami skrzyżowanymi groźnie na piersiach i przenikliwym wzrokiem lustrującym podchodzących do stołu ludzi. Poza ta, sugerująca profesję zawodowego żołnierza i wprawnego ochroniarza, okazała się dość wiarygodna, by siadający naprzeciw Moggsie mężczyźni dbali o dobre maniery.

Właścicielowi „Czerwonego Lotosu” – zdziercy kutemu na cztery łapy – nie sposób było odmówić obrotności. Nim Moggs zdążył pociągnąć pierwszy łyk piwa, miał już przy stoliku trzech chętnych: młodych Midlunderów o nieco zaniedbanych ubraniach, gęstym zaroście i dziwnym, nieprzyjemnym wyrazie oczu.

- Co to za robota, proszę pana? – zapytał jeden z nich, najroślejszy z całej trójki.

Urbik · Elokwentny gracz

-Bezproblemowa i bezpieczna - a przy tym dobrze płatna. Jutro wyruszamy wraz z dwudziestoosobową grupą w stronę lasów na pogórzu Wyrmwallu. Jako, że przyjdzie nam spędzić tydzień w tamtych okolicach, dobrze byłoby, aby umieli Panowie radzić sobie w dziczy...

Czekam na pierwszą reakcję Midlunderów - jeśli będą zainteresowani, powiem o dokładnym przeznaczeniu naszej podróży i o możliwych zarobkach.

Za Czarną Rzeką masz już tylko Krwiste Pustkowia - Wy jedziecie w drugą stronę, będziecie się od rzeki oddalać Laughing

Urbik · Elokwentny gracz

Aha, dzięki za poprawkę. Tylko czemu w poprzednim poście Woods mówi, że "przyjdzie nam się przeprawić przez Czarną Rzekę" ? I'm little confused Wink

[Keth] Woods chciał powiedzieć "przeprawimy się przez lasy Wyrmwallu", ale rozmówca mu się wciął w zdanie, bo zupełnie opacznie Rutgera zrozumiał - to jakiś awanturnik, który myśli, że organizujecie bandę grasantów do rajdu na ziemie Protektoratu: łupieżczy wypad pod osłoną nocy na drugą stronę Czarnej Rzeki...[/list]

Keth · Mistrz Gry

Urbik · Elokwentny gracz

W takim razie sory - myślałem, że odpowiedź "klienta" będzie właściwa Wink

-Otóż nie, tym razem przyjdzie nam połazić nieco za pewnym krzewem, rosnącym właśnie w tych okolicach. W krótkich słowach - jedziemy na zbiory. Krzewy może i małe, ale za to trzeba nam ich w znacznej ilości - stąd tylu ludzi potrzebnych nam do pomocy. Co do nieco "ostrzejszej" roboty...tym razem może zagrozić nam jedynie zabłąkany dzikun. - Thoffrey uśmiechnął się szczerze, chcąc zachęcić swoich pierwszych klientów do dalszej współpracy.

Keth · Mistrz Gry

Zmarszczki na czole Midlundera znacznie się pogłębiły, jego bracia wymienili między sobą zdziwione spojrzenia.

- Znaczy się, nie zbieracie hanzy na najazd? – zapytał rosły drab – Potrzebujecie ludzi do zbierania krzaków w dziczy? Dziwnie to brzmi, zaiste dziwnie. Ale niechaj wam będzie, nie takich dziwaków mieliśmy w życiu sposobność oglądać. Tydzień w lesie, powiadacie. Nam puszcza nieobca, chociaż wolimy w mieście działać. Wyrywanie krzaków to dla nas nowizna, ale wszystkiego zda się spróbować. Jaka zapłata?

- Korona na głowę za dzień pracy, do tego zapewniamy prowiant – oświadczył Moggs – O koce czy namioty do spania musicie się sami zatroszczyć.

- Znaczy się, siedem koron na człeka. Cztery z góry, trzy po robocie?

- Dwie z góry, pięć po robocie.

Midlunder wymienił spojrzenia z braćmi, wzruszył ramionami.

- Dobrze, piszemy się na to. Gdzie i kiedy trza nam się stawić?

- Jutro tuż przed świtem pod drzwiami „Winnego Grona”. To niedaleko stąd, na pewno traficie.

Żaden z Midlunderów nie był piśmienny, toteż Moggs odnotował własnoręcznie ich imiona, ci zaś postawili obok swych mian krzyżyki. Morridańczyk sypnął srebrem w nadstawione z miejsca dłonie najemników, odliczył im zaliczkę, która już po chwili powędrowała z rąk zbieraczy do kiesy barmana.

W trakcie rozmowy z trzema braćmi za ich plecami zdążyła zebrać się sporych rozmiarów kolejka, pełna malowniczych osobników o zarośniętych twarzach, posępnych obliczach i podejrzliwych spojrzeniach. Byli wśród nich ludzie o aparycji żebraków, którym Moggs naprędce dziękował za zainteresowanie; byli też ewidentni opryszkowie o bandyckich gębach i nożach za pasami, którym Teofrey dziękował jeszcze szybciej. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności w karczmie pojawili się też ludzie sprawiający wrażenie porządnych Cygnarytów i z nimi Morridańczyk rozmawiał dłużej, omawiając szczegóły ekspedycji. Chociaż nikt nawet nie próbował ukrywać zdumienia słysząc o wyprawie po jakieś tam zielsko, płaca wszystkim zdała się dostatecznie atrakcyjna, by się na taką wyprawę zapisać.

Dwadzieścia koron poszło na zaliczki, dwadzieścia za pozwolenie na rekrutację w lokalu do łapy właściciela – Urbik, masz dziesięć osób, które zjawią się jutro rano pod „Gronem”. Pora się zwijać do domu.

Urbik · Elokwentny gracz

-Dziękujemy Panowie,mamy komplet! - Theoffrey krzyknął do kilku ostatnich osób chętnych do podjęcia pracy, po czym wstał, schował za pas mieszek ze srebrnymi monetami i ruszył w stronę wyjścia.
-Późno już - lepiej szybko zabierajmy się spowrotem do Grona. Cholera wie, co nas jeszcze spotka po drodze. - Theoffrey rzucił w stronę Dragana, nadal czujnie rozglądającego się po sali wypełnionej po brzegi wszelakiej maści rzezimieszkami i typkami spod ciemnej gwiazdy. Zazwyczaj lubił przebywać w tego typu lokalach, choć dzisiaj miał na myśli już tylko kufel południowego piwa i mocny sen przed jutrzejszą wyprawą w góry...

Keth · Mistrz Gry

Chociaż noc objęła Fharin we władanie, zapadnięcie ciemności wcale nie oznaczało spokoju: ulicami miasta niosły się pijackie śpiewy, śmiechy, krzyki i przekleństwa. Był środek ciepłego lata i temperatura na zewnątrz wciąż pozostawała wysoka, zachęcając do korzystania z uroków nocnego życia. Na każdej bez mała ulicy swe podwoje rozwierały bary, karczmy i zamtuzy, kusząc klientów gwarem, śmiechem i dźwiękami muzyki. Dragan i Moggs szli z rękami na broni, bo w półmroku wąskich uliczek nietrudno było o kłopoty.

I jak się nieszczęśliwie okazało, ich obawy były w pełni uzasadnione.

Chcąc skrócić drogę i jak najszybciej znaleźć się pod „Gronem” Teofrey skręcił w pomniejszy zaułek, pozwalający przedostać się na równoległą ulicę. Przejście zastawione było wielkimi beczkami po piwie i jakimiś skrzyniami z resztkami nadpsutej żywności, w których harcowały szczury. Kiedy wspólnicy znaleźli się w połowie drogi przez zaułek, z wnęk w ścianach kamienic wychynęły zniancka zakapturzone kształty, dwa z przodu, dwa za plecami mężczyzn. Być może łotrzyków zmyliły zapięte płaszcze Dragana i Teofreya, przydające obu wygląd śpieszących do domu mieszczan; być może zaś miejskie hieny potrzebowały za wszelką cenę gotówki i było im wszystko jedno, kogo z niej ograbią.

Sączący się spomiędzy dachów kamienic księżycowy blask odsłonił uwięzionym w potrzasku mężczyznom pałki i noże dzierżone przez podchodzących z wolna napastników.

- Pieniądze, kosztowności, płaszcze, pasy i buty – wyrecytował ochrypłym głosem jeden z oprychów, z akcentu wnioskując rdzenny Morridańczyk – Nie róbcie nic głupiego, to cało ujdziecie i jeszcze tej nocy będziecie mogli wychędożyć szanowne małżonki.

Trzej pozostali napastnicy zarechotali cicho, śmiechem złośliwym i nieprzyjemnym w brzmieniu.

- Zaczniecie o pomoc gardłować, obijemy wam gęby, a zębów przecie szkoda, nieprawdaż? A jakbyście we łbach mieli chętkę, żeby się nam stawiać, z całego serca odradzam, bo wtedy wasze żonki do chędożenia będą sobie musiały nowych amantów przygruchać. Dawać, co tam macie, a żwawo!

Kargan · Elokwentny gracz

- Plecami do siebie - zakomenderował Dragan robiąc szybki krok do przodu i dobywając prawą ręką miecza a lewą sztyletu.

Ustawiając się przodem do napastników w głębi zaułka Dragan miał szczerą nadzieję, że Theoffrey ma na oku tych, którzy zachodzili ich z tyłu.

- Arghalat leto aen Dhunii - zimny głos Dragana odbijał się od ścian zaułka a widoczna w mroku klinga zaczęła świecić dziwnym blaskiem... [I]

- Ugryźliście kęs za duży na wasze gardła - warknął Dragan - macie dwa wyjścia... szybko odejść...lub zostać...i umrzeć...

Na pierwszą oznakę ruchu który nie będzie opuszczeniem broni rzucam się na tego z prawej strony manewrując tak by znaleźć się pomiędzy nim a ścianą
- w ten sposób powinien on zasłonić mnie przed swoim kumplem.
Jeśli odskoczy to z miejsca atakuję drugiego - przewaga dłuższej broni...

Urbik · Elokwentny gracz

Na słowa Dragana, Theoffrey w mig odwrócił się w przeciwną stronę, gdzie stało dwóch kolejnych oprychów. Jednak w przeciwieństwie do doskonale uzbrojonego towrzysza, Moggs miał przy sobie jedynie 3 sztylety, którymi już wcześniej posługiwał się podczas walk w górach. Jego przewagą była jednak zabójcza zwiność i szybkość, z pomocą której mógł rozpracować niemal każdego przeciwnika. A na pewno ulicznego opryszka.

Jako, że mam wystarczająco dobrej broni, aby samemu zaatakować, czekam na pierwszy ruch ze strony bandytów. Postaram się wykończyć ich pojedynczo za pomocą uników i szybkich cięć.

Keth · Mistrz Gry

Widząc błysk księżycowego światła na obnażonej klindze Dragana para rzezimieszków blokujących wyjście z zaułka spojrzała na siebie porozumiewawczo, po czym cofnęła się o kilka kroków. Młody łowca rozpiął wolną ręką płaszcz, zrzucił go z siebie, aby okrycie nie krępowało mu ruchów i kiedy opryszkowie ujrzeli jego skórznię, ich zwątpienie jeszcze się pogłębiło. Traf sprawił, że miast dwójki zagubionych w złej dzielnicy mieszczan w ręce wpadło im dwóch uzbrojonych i nieskorych do oddania sakiewek osobników, a to nie wieściło łatwego łupu. Obaj łotrzykowie podnieśli obronnymi ruchami swe pałki i zaczęli się cofać ostrożnymi krokami w głąb uliczki.

- Ma miecz! Miecz! – ostrzegł podniesionym głosem jeden z kapturów, ten o morridańskim akcencie – Lepiej odpuścić!

Lecz jeden z pozostałych dwóch oprychów, podchodzących powoli w stronę Moggsa, zignorował całkowicie ostrzeżenie swego towarzysza. Wymijając jakieś połamane pudło bandyta rzucił się znienacka do przodu i runął wprost na Teofreya, uzbrojony w drewnianą pałkę i ściskany w lewej dłoni nóż. Moggs przyjął postawę obronną, ale nie zdołał uskoczyć w bok, kiedy roślejszy od niego oprych poleciał znienacka do przodu i uderzył nieco bezwładnie wprost w ciało swej ofiary, zbijając Morridańczyka z nóg. Teofrey uderzył głową o bok sporych rozmiarów beczki i w oczach na chwilę mu pociemniało, ale odzyskał trzeźwość umysłu, kiedy tylko uświadomił sobie, że w chwili upadku upuścił obydwa noże. Odpychając na bok napastnika Morridańczyk przetoczył się przez ramię, a potem zerwał na równe nogi sięgając po schowany w cholewie buta zapasowy sztylet.

Lecz jego prześladowca leżał w bezruchu, zwrócony twarzą do bruku, nie wydając z siebie żadnych dźwięków. Pozostali trzej łotrzykowie uciekali pośpiesznie w obu kierunkach, chcąc jak najszybciej wydostać się z zaułka.

Urbik · Elokwentny gracz

-Ufff...było blisko. - Thoffrey wstał szybko z ziemi i otrzepał swój płaszcz, dalej nieco roztrzęsiony nagłym napadem.
-Dzięki. Myślę, że bez Ciebie nie poszło by z nimi tak łatwo. - westchnął, podnosząc z ziemi i chowając za pas upuszczone chwilę temu noże.

Kargan · Elokwentny gracz

- Banda opryszków - mruknął Dragan - nie zwyczajni napadania na ludzi pod bronią...

Bliźniak obrzucił Moggsa uważnym spojrzeniem.

- Nic Ci nie jest ? - spytał - Zabierajmy się stąd nim wróci im odwaga albo znajdzie się ich więcej...

Keth · Mistrz Gry

Krisu · Elokwentny gracz

Miałeś nie podpowiadać Razz