RPG online

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Arland poparzył na mężczyznę stojącego koło wozu. Z surową miną powiedział.
- Dlaczego ważysz się otwierać nie Twoje skrzynie?

Kargan · Elokwentny gracz

- Spokojnie braciszku - odezwał się drugi z bliżniaków - zapewne mieli ważny powód o którym nam zaraz opowiedzą...

Uważnym spojrzeniem obrzucił Degratę po czym skłonił lekko głowę.

- Nazywam się Dragan a to mój brat Arland. Jesteśmy wnukami Aideen - odwrócił głowę w stronę Dernavana - i babka kazała wam pomóc...

W jego oczach widać było walkę między niechęcią do obcych a posłuszeństwem wobec babki...

Urbik · Elokwentny gracz

-Miło Was poznać. Z tego co widzę, niewiele osób w wiosce umie posługiwać się bronią. Wasza pomoc na pewno nam się przyda.

Uprzejmie przywitał się Moggs, do tego zgrabnie omijając temat skrzynek.

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Arland popatrzył na brata i skinął głową w jego kierunku. Czoło miał pomarszczone, jakby zastanawiał się co teraz. Prawa dłoń spoczęła na rękojeści jego myśliwskiego noża. Opanował drżenie charakterystyczne dla niego ust i powiedział:

- Czekam.

Jego głos był stanowczy i nieznoszący sprzeciwu. Chociaż młodym był człowiekiem to doskonale wiedział czego w życiu chce. Jego warga ponownie zadrżała...

Urbik · Elokwentny gracz

-Bezpieczeństwo tych skrzyń zostało powierzone naszej opiece. Mamy prawo wiedzieć co przewozimy, szczególnie, że cała sprawa wydawała nam się nieco...dziwna.

Moggs nie bał się ostrego tonu Arlanda. Przy słowie "dziwna" przymrużył nieco oczy i podejrzliwie popatrzył się na swojego rozmówcę.

-Zresztą...patrząc na sytuację, to części nadal taka jest...

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

- Kto dał Ci takie prawo? Czy jeśli ktoś powierzy mi opiekę nad Tobą będę miał prawo Cię rozpłatać?

Arland delikatnie uśmiechnął się do brata. Przeniósł wzrok na człowieka, z którym rozmawiał i wybuchnął szczerym śmiechem, jakby cała sytuacja rozbawiła go bardzo.

Urbik · Elokwentny gracz

-Doprawdy, podziwiam chłopcze Twoje rubaszne poczucie humoru. A co do wspomnianej przez Ciebie opieki...to patrząc na Twój wiek, myślę, że to raczej tobie by się ona przydała.

Moggs odpowiedział szybką ripostą na zaczepkę wiejskiego wojownika. Cmoknął , dając znak to skończenia niezręcznej rozmowy, pokiwał głową i popatrzył się w stronę Degraty. On też nie był bez winy.

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Degrata stał i przysłuchiwał się wymianie zdań. Interesowało go tylko sprawozdanie Marcusa z pobytu u babki dwóch braci. Jednak mag nadal milczał.

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Arland spoważniał i usta zaczęły drgać jeszcze mocniej.

- Ostatni raz nazywasz mnie chłopcem. Tak mówi do mnie tylko moja babka. A opieka w kopalni chyba Tobie się przyda. Jak i nam wszystkim.

Arland uśmiechnął się serdecznie do brata.

Keth · Mistrz Gry

- Ta, tylko patrzajcie jak się zacznie nowa burda - oznajmił ktoś poirytowanym tonem. Armigerzy obejrzeli się w tył, ujrzeli Phineasa i Anselma. Obaj furmani stali opodal, obserwując rodzący się szybko zatarg. Phineas skrzyżował ręce na piersiach, splunął znacząco na ziemię.

- Który teraz zaskwierczy, mości panie? - rzucił w stronę Dernavana Anselm.

- Żadnego skwierczenia! - Phineas podniósł głos nieco wyżej - Wasza troska o własność kopalni przynosi wam chlubę, synkowie, ale gwoli jasności, to jeszcze nie wasza własność. Faktury nie podpisane, to i towar ciągle jeszcze Kompanii. Sam bym chętnie skórę zlał temu, co mi skrzynie otworzył, bo takie szperanie po cudzym się nie godzi, ale teraz nie czas na sprzeczki. Mało wam jeszcze przelanej krwi?

Nikt w pierwszej chwili nie odpowiedział. Phineas skinął głową w stronę jasnowłosych młodzieńców.

- Nic mi do was i dobrze o tym wiecie, ale jak bitka wam w głowie, nie próbujcie, bo poskarżę naczelniczce i babce. A wy dwaj - te słowa padły pod adresem Moggsa i Degraty - lepiej popakujcie to, coście na wierzch wywlekli z powrotem do pudeł.

Ciemniejące szybko przestworza pyszniły się blaskiem księżyców i migotliwą feerią odległych gwiazd. Kształty górskiego masywu majaczyły złowieszczo w mroku, niczym drzemiące od wieków olbrzymy. Gdzieś w oddali niósł się przez chwilę ledwie słyszalny wilczy skowyt, odpowiedziały mu inne, dobiegające gdzieś od strony puszczy głosy drapieżników.

Deegan i Woods wciąż nie wracali.

Kargan · Elokwentny gracz

- Spokojnie brat - mruknął cicho Dragan- nie czas na to...jeszcze nie czas

Przytrzymał dłoń brata spoczywającą już na rękojeści noża. Obejrzał się w stronę Anselma i usmiechnął łagodnie.

- Nie będzie żadnych burd - mrugnął lewym okiem trącając brata łokciem - babka by się gniewała.

- A was babka poleciła odprowadzić do naczelniczki - rzucił w stronę Dernavana - chodźmy zatem.

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Arland spokojnie odsunął dłoń od rękojeści noża. Przeczesał włosy, odsuwając je z czoła.

- Ja pójdę za Wami.

Keth · Mistrz Gry

Phineas otworzył usta chcąc coś powiedzieć, ale przerwał mu ostrzegawczy okrzyk od strony tylnej furty częstokołu. Jeden z wystawionych do wieczornej warty młokosów zaczął wymachiwać zapaloną pochodnią, jego jeszcze młodszy towarzysz odciągał z wyraźnym wysiłkiem rygle bramy.

Przez furtę wpadli dwaj zdyszani mężczyźni, osunęli się na kolana łapiąc z wysiłkiem powietrze. Ich twarze lśniły w blasku łuczyw kroplami potu. Deegan i Woods.

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

- Ooo nasi dzielni myśliwi powrócili! - Zaczął z uśmiechem Degrata. - Co tam zobaczyliście, że wiejecie jakby was hordy Cryxu goniły?

Keth · Mistrz Gry

- Szczęściem moście panowie nadal w jednym kawałku... Mnie tam nie lza popędzać, ale jeśli nic wam nie jest, to trza wam nam opowiedzieć, co się stało - powiedział Anselm pochylając się nad Deeganem i Woodsem, wciąż łapiącymi na klęczkach oddechy. Reszta najmitów znalazła się przy zwiadowcach chwilę później, po piętach deptali im co odważniejsi młokosi. Wszyscy zaczęli wypytywać o wieści, jeden przez drugiego.

- Spokojnie, spokojnie! Dajcież im, na litość Morrowa, dojść do siebie! Toż to ledwie zipią, a wy im ani na chwilę nie ulżycie... Niech ktoś skoczy po wodę i jakieś szmaty! Trzeba im twarze przynajmniej obmyć, bo cali spoceni - podniósł nieco głos Phineas.

- Zaprowadźcie ich do domu, tam dojdą do siebie - powiedziała Meara Aghamore wyrastając znienacka za plecami mężczyzn.

Nikt nie zaoponował.