RPG online

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Iorgo ruszył dalej przez tunele kopalni. Szedł czujnie, nie starał się myśleć o śmierci towarzysza. W myślach przyznawał rację Mirowi, nie czas teraz na rozczulanie się. Wiedział, że światło Imperatora poprowadzi go.

Kargan · Elokwentny gracz

Xanthia ruszyła za Iorgo starając się utrzymać stały dystans okołu dwóch metrów za prowadzącym...

Keth · Mistrz Gry

Kilkadziesiąt metrów dalej korytarz docierał do poprzecznego tunelu i kończył się tym samym, pozostawiając akolitom dwie drogi do wyboru. Mir przyjrzał się uważnie mapie, po czym bez słowa wskazał towarzyszom prawą odnogę, biegnącą łagodnym łukiem w prawo, lekkim ukosem w dół aż do szerszego chodnika pełniącego najwyraźniej rolę stacji przeładunkowej. Ku zaskoczeniu akolitów na niektórych wspornikach stacji wciąż wisiały palące się mdłym światłem chemiczne lampy, więc podróż poprzez zawalony stertami śmieci chodnik stała się teraz znacznie łatwiejsza. Zaglądająca w każdy kąt Cimbria przystanęła znienacka, poświeciła promieniem latarki na zauważone chwilę wcześniej metalowe drzwi, osadzone w masywnej futrynie na ścianie chodnika.

- Punkt medyczny – przeczytała na głos treść laminowanej karty przyklejonej do drzwi, po czym zarzuciła karabin na ramię i chwyciła za kołowy mechanizm otwierający pomieszczenie. Kołowrót nawet nie drgnął, mimo że na czole siłującej się z nim zawzięcie dziewczyny wystąpiły krople potu, nadając i tak już dziwnej aparycji albinoski jeszcze bardziej odstręczającego wyglądu.

- Może ktoś by zechciał łaskawie mi pomóc? – wydyszała przez zaciśnięte z wysiłku usta.

Mir wzruszył tylko ramionami, nie odrywając rąk od broni i śledząc czujnym wzrokiem zakątki mrocznej stacji.

- Może zechciałabyś mniej hałaśliwie sapać? – odparł pytaniem, w którym miast złośliwości kryła się autentyczna troska – Coraz mniej mi się to wszystko podoba. Gdzie się wszyscy podziali? Przecież Nihilius zamknął wejście do Gorgonidy, aby zatrzymać w kopalni przeważające siły heretyków. I gdzie oni są? Mówiąc szczerze pewien byłem, że już od progu przyjdzie nam pruć z laserów na pełnym auto, a tu nic. Wyparowali? Zeżarli się wzajemnie? Jeśli tak, to gdzie ich szczątki, bo oprócz jednego ucha nic więcej dotąd nie widziałem? I gdzie są trupy gwardzistów zabitych w czasie odwrotu... albo resztki ekwipunku? Broń pewnie pozbierali heretycy, a to jeszcze gorzej nam wieści, bo nawet jakiś oparszywiały kopacz rudy jest niebezpieczny, jeśli mu wpadnie w łapy nowiutki Mk III.

Kargan · Elokwentny gracz

- Ishmael może ruszysz to wielkie dupsko i pomożesz naszej siostrzyczce z tymi drzwiami - rzuciła cicho Xanthia rozglądając się uważnie.

Stanąwszy przy ścianie tyłem do mocującej się z drzwiami Cimbrii uważnie rozglądała się dokoła. W pewnym momencie odwróciła głowę
w kierunku Cimbrii.

- Uważaj siostro - mruknęła - nie wiesz kto...lub co może być zamknięte w środku...

Bestia · Elokwentny gracz

-Długo bedziecie się mocować z tymi drzwiami? -głos Mira był przyciszony, rzucił tylko okiem czy ktoś wogóle ubezpiecza szarpiąca się z drzwiami dziewczynę. -Diabli wiedzą czy czegos tam nie ma.

Odruchowo sprzawdził bezpiecznik broni, tak jakby nieodbezpieczył jej na samym poczatku.

Peacemaker · Elokwentny gracz

"No, no; tylko nie dupsko kochanie. Zapomniałaś też uzyć magicznego słowa" burczał Ishmael, ale ruszył jednak na pomoc dziewczynie. "Niech ktoś z łaski swojej zabezpiecza tyły."

Keth · Mistrz Gry

Masywny kołowrót nawet nie drgnął, mimo że Ishmael naparł na niego niczym rozjuszony groks. Sfrustrowana Cimbria odskoczyła w końcu od zamka i dała upust swej złości kopiąc w metalowe drzwi butem. Sięgnąwszy z powrotem po wsadzoną pod pachę latarkę dziewczyna omiotła snopem światła drzwi, dopiero teraz dostrzegając niewielkie okienko z grubego szkła osadzone w górnej ich części. Spocona albinoska poświeciła w okienko latarką, ale nie zdołała zajrzeć do środka, bo szkło pokryte było od wewnątrz grubą warstwą ciemnego płynu, który niepokojąco kojarzył jej się z rozmazaną po okienku zakrzepniętą krwią.

- To wygląda tak, jakby ktoś przeciągnął zakrwawioną ręką po szybce – wymamrotała Cimbria – Zamek zablokował się na całego, chyba nie damy rady otworzyć.

Bestia · Elokwentny gracz

-A kopanie w drzwi na pewno nam pomoże - syknął Mir krzywiąc się na dźwięk głuchego echa, które odbiło się od ścian mrocznej stacji - Może zaczniemy krzyczeć wszem i wobec, że idziemy. Opanuj się trochę, dziewczyno.

Cimbria nic nie odrzekła, uświadamiając sobie, żę racja jest po stronie Fedridańczyka. W czeluściach kopalni dźwięk niósł się daleko i nie sposób było stwierdzić, kogo odgłos kopania mógł zaalarmować. Albinoska fuknęła tylko niezadowolona, odstępując na dobre od drzwi i zdejmując z ramienia karabin.

- Dokąd zatem? - mruknęła obrażonym tonem.

Mir zerknął szybko na mapę.

- Poprzez stację na drugi jej koniec i dalej prosto chodnikiem.

Kargan · Elokwentny gracz

- Miejcie oczy szeroko otwarte - mruknęła Xanthia - taka stacja to dobre miejsce na zasadzkę...

Zakładam, ze stacja jest szersza niż chodnik dobrze by więc było obserwować obie strony oprócz przodu. Zamierzam obserwować
więc prawą stronę nie licząc przodu Smile

Keth · Mistrz Gry

Porzuciwszy dalsze próby otwarcia zablokowanych drzwi agenci Tronu ruszyli poprzez stację w kierunku ziejącego czernią chodnika po drugiej jej stronie, ostrożnie stawiając kroki i doszukując się w każdym chybotliwym cieniu czyjejś złowrogiej obecności. Stacja była jednak całkowicie opustoszała, panowała w niej przeraźliwa cisza – podobnie zresztą i w znajdującym się za nią korytarzu. Tunel biegł przed siebie łagodnymi zakosami, docierając w pewnym miejscu do szerokiej klatki schodowej wiodącej na niższy poziom.

Mir obejrzał uważnie mapę, potem spojrzał na biegnący dalej tunel, krzyżujący się kilkadziesiąt metrów dalej z bocznymi chodnikami.

- Schodami w dół i znajdziemy się na poziomie 7B – oznajmił eks-gwardzista – To tam zaczęła się rzeź żołnierzy. Cicho tu wszędzie i spokojnie, że aż strach, dlatego teraz uważajmy na każdym kroku.

- Imperator strzeże – odpowiedziała Cimbria, sprawdzająca raz jeszcze wsadzony w kaburę pistolet. Wtedy właśnie wszyscy poczuli coś dziwnego: kamienna posadzka pod ich stopami zadrżała przez krótką chwilę, delikatnie, ale wyczuwalnie. Wibracja trwała zaledwie kilka sekund, po czym ustała całkowicie. Z sufitu chodnika posypało się kilka grudek skruszonej skały i kamiennego pyłu.

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

- Na Imperatora coś chyba się dzieje w tych podziemiach a może to tylko ruchy skał?

Iorgo pewniej chwycił młot i ruszył schodami w dół.

- Wielebny Iorgo to święty człowiek - wymamrotała Cimbria - Ale czasami chyba nazbyt pochopny w działaniach...

Dziewczyna nakreśliła w powietrzu lewą dłonią znak Orła, po czym wskoczyła zwinnie na klatkę schodową, mierząc z karabinu poprzez poręcz w dół i ubezpieczając schodzącego chwackim krokiem kleryka.

Keth · Mistrz Gry

Klatka schodowa prowadziła kilkadziesiąt metrów w dół i zstępujący w jej mroczną czeluść akolici czuli się jakby podążali w paszczękę jakiegoś dziwnego stwora. Na perforowanych metalowych schodach leżały liczne kawałeczki skał, co świadczyło o wcześniejszych wstrząsach sejsmicznych w tej części kompleksu.

Znalazłszy się na dole klatki Cimbria wyminęła Iorgo i wyskoczyła poprzez otwarte szeroko drzwi na pozbawiony oświetlenia korytarz, omiatając go promieniem latarki i wyławiając z mroku szczegóły chodnika: masywne metalowe podpory na ścianach, nierówno obrobioną posadzkę, rozbite lampy pod sufitem.

Rozbite lampy...

- To coś nowego – syknęła albinoska spoglądając nieufnie w głąb korytarza – Wszędzie wyżej oświetlenie nie działało z braku zasilania, z wyjątkiem tej stacji, gdzie coś się tam żarzyło co kilka słupów. Ale tutaj wszystkie lampy są rozwalone, zobaczcie sami, ani jedna się nie ostała. Ktoś to zrobił rozmyślnie.

Kargan · Elokwentny gracz

- Siostro siostro - mruknęła Xanthia pojawiając się w drzwiach i rozglądając czujnie po korytarzu - widać komuś tu światło nie jest potrzebne. Albo nawet wyraźnie przeszkadza...

korytarz prowadzi w dwie strony od tego wejscia czy tylko w jedna ? moze by przyjac jakis bardziej profesjonalny szyk ?

Bestia · Elokwentny gracz

- Albo nie tyle przeszkadza, co jest mu na rękę że go nie ma. Nikt nie czuje się pewnie w ścisku ścian i na dodatek bez oświetlenia. Zwłaszcza kiedy przybywa z powierzchni, nie będąc na dodatek przyzwyczajony do pobytu w kopalni.

Mir skonsultował polozenie grupy z mapą. Chwilę poświęcił też by w świetle latarki zbadać podłogę, szukając śladów krwi itp. W międzyczasie nasłuchiwał próbując wyłapać jakiś dzwięk lub echo niesione korytarzami kopalni.

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

- Mir jak daleko do miejsca, o którym mówił komisarz?

- Dwadzieścia metrów - odpowiedział Fedridańczyk - Tym tunelem przed siebie, na jego końcu w prawo i będziemy pod drzwiami na poziomie 7B.