RPG online

Keth · Mistrz Gry

Jak się po chwili okazało, Mir odczytał mapę z podziwu godną precyzją – co samo w sobie było umiejętnością zadziwiającą w przypadku człowieka urodzonego i wychowanego w tropikalnych lasach Fedridu, gdzie nie istniało coś takiego jak stała kartografia, a zachłanna roślinność ustawicznie toczyła bój z ludźmi o każdy skrawek odkrytej przestrzeni. Cimbria podejrzewała, że Mir przeszedł w Gwardii dużo obszerniejsze szkolenie niż miewało to miejsce w przypadku zwykłych poborowych, zwykły bowiem poborowy wiedział na początku swej kariery jedynie jak trzymać w rękach laser, jak zakładać na niego bagnet i w jakim szyku szturmować pozycje nieprzyjaciela. Mir sprawiał wrażenie człowieka otrzaskanego z różnymi strefami działania: skąd też zapewne brał się jego nieoczekiwany transfer z Gwardii do Ordo Hereticus.

Skręciwszy za róg chodnika, w prawo, agenci Tronu znaleźli się znienacka w niewielkim korytarzyku o porowatej posadzce uformowanej przez ciężkie wiertła soniczne, nie do końca wygładzonej. W przeciwieństwie do poprzednich chodników ten sprawiał wrażenie bardzo zaniedbanego, jego ściany i sufit znaczyły liczne pęknięcia i szczeliny zabezpieczone wstawianymi widać naprędce metalowymi obejmami.

Po raz pierwszy akolici natrafili też na ślady życia – gdzieniegdzie promienie latarek wyłapywały wielkie segmentowane stonogi, wijące się w szczelinach w poszukiwaniu gromadzącej się tam wody lub przemierzające nierówną posadzkę.

- Według tej mapy poziom 7B łączy się w niektórych miejscach z naturalnymi grotami masywu Gorgonidy – oświadczył Mir – W takich miejscach często występują owady przystosowane do życia w ciemnościach, pewnie przełażą do sztolni od tamtej strony.

Pod butem Cimbrii chrupnął chitynowy pancerzyk jakiegoś żuka, albinoska skrzywiła się z odrazą wycierając podeszwę o najbliższy metalowy wspornik.

- Właz – powiedziała kierując lufę broni w stronę zamykającej korytarzyk metalowej płyty. Właz osadzony był w stalowej przegrodzie, zamykało się go z pomocą identycznego kołowrotu jak ten odkryty w drzwiach punktu medycznego, nie miał jednak żadnego wizjera ani inego przeszklonego otworu umożliwiającego zajrzenie na drugą stronę. Na przegrodzie ponad włazem widniała zżarta rdzą tablica z kaligrafowanym wielkimi literami napisem „Poziom 7B”, sama płyta pokryta zaś była licznymi niecenzuralnymi tekstami naniesionymi na niego za pomocą farby w spreju.

- To tutaj – oświadczył Mir – Po przejściu na drugą stronę żołnierze dostali mocno w tyłki.

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Iorgo podszedł do włazu i starał się nie spoglądać na napisy farbą. Chwycił mocno i starał się przesuwać właz, żeby go otworzyć.

Bestia · Elokwentny gracz

Mir zaparł nogi o podłoże, celując z broni we właz który próbował otworzyć kapłan.

-Irogo, jak go otworzysz uskocz w bok, nie wiadomo co jest po drugiej stronie.

Keth · Mistrz Gry

Właz zazgrzytał cicho ulegając z wolna sile kleryka, zaczął się uchylać pod naporem drusiańskich mięśni. Iorgo zdołał odciągnąć drzwi na połowę ich szerokości, potem odskoczył marszcząc silnie nos. Ze środka poziomu 7B buchnął z miejsca porażający zmysły fetor: wstrętny odór rozkładającej się organicznej tkanki, smród zepsutej krwi i gazowych wyziewów.

Mir postąpił kilka kroków do przodu nie odrywając swego karabinu od ramienia, Cimbria stała tuż obok niego z własną bronią gotową do strzału. Oboje ujrzeli wyłożony perforowanymi płytami szeroki korytarz biegnący prosto przed siebie, oświetlony chorobliwym blaskiem zielonych lamp chemicznych wmontowanych w ścienne wsporniki. Oświetlenie pracowało w trybie oszczędnym, mętna poświata tworzyła w chodniku dziwaczny zielonkawy półmrok rozmazujący krawędzie przedmiotów i tworzący liczne półcienie.

Z miejsca stało się jasne, co było źródłem potwornego fetoru. Skalna posadzka tuż za włazem kleiła się od gnijących ludzkich szczątków, nie większych od zaciśniętej męskiej pięści i ledwie rozpoznawalnych. Było ich mnóstwo, porozrzucanych w przypadkowy sposób, a podłoga i ściany korytarza pokryte były grubą warstwą zaschłej krwi i płynów organicznych, świadczących o dokonanej w tym miejscu jakiś czas temu rzezi. Cimbria poczuła stający w gardle żołądek, kiedy dostrzegła pod nogami strzępki szarego materiału, porozdzierane i przesiąknięte krwią, ale wciąż rozpoznawalne jako kawałki cloviańskich mundurów.

Chociaż w głębi korytarz było zbyt ciemno, by dostrzec tam cokolwiek, znajdujący się tuż za progiem agenci Tronu zauważyli, że kilkanaście metrów dalej po lewej stronie w ścianie chodnika osadzone były masywne metalowe drzwi, natomiast nieco wcześniej po prawej ściana tunelu znikała na długości trzech, czterech metrów przechodząc w sprawiający wrażenie naturalnego tworu geologicznego wyłom, wiodący gdzieś w bok korytarza.

Bestia · Elokwentny gracz

-Czego oni użyli? Granaty plazmowe? -Mir starał się rozpoznać uzbrojenie użyte w walce. -Wygląda jakiby ich przemieliło.

Rozejrzał się szukając śladów po przeciwnikach gwardii. Ostrożnie, krok po kroku, przeszedł przez drzw i skierował się w stronę wyłomu.

-Ubezbieczajcie się. Zabezbieczmy ten kawałek korytarza. -Brzmiało to bardziej jak komenda.

Keth · Mistrz Gry

- Plazmowe granaty? – zmarszczyła czoło Cimbria, ewidentnie nie zauważając w stwierdzeniu Mira ukrytego tam posępnego żartu – Plazma by ich całkiem spopieliła, ci tutaj prędzej zostali rozerwani na strzępy.

Mir przesadził właz i przylgnąwszy plecami do lewej strony chodnika zaczął się przesuwać ostrożnie do przodu, nie odrywając lufy karabinu od ziejącej mrokiem czeluści otwierającej się w prawej ścianie korytarza. Cimbria zajęła z miejsca pozycję po przeciwnej stronie, idąc małymi krokami wzdłuż prawej ściany tunelu, z kolbą karabinu opartą o bark, spoglądając w głąb korytarza przez celownik swej broni. Ich plan był prosty – gdyby ktoś wyskoczył znienacka z wyłomu, wpadłby natychmiast pod obie lufy; gdyby zaś ktoś próbował otworzyć drzwi w lewej ścianie, doskonale widoczne Cimbrii, Mir miałby jeszcze dość czasu, by przesunąć lufę karabinu w lewo i namierzyć cel przekraczający próg.

Mam wielką prośbę do Peacemakera i Bestii - potrzebowałbym Wasze komórki, dla celów ewentualnej szybkiej komunikacji. Wyślijcie mi proszę SMS-y z Waszą ksywką na numer 0031651705790.

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Iorgo wszedł zaraz za Mirem spokojnie unosząc swój młot do piersi.

Peacemaker · Elokwentny gracz

Ishmael cały czas zabezpieczał tyły.

Keth · Mistrz Gry

Znalazłszy się na wysokości wyłomu Mir postąpił jeszcze o krok w bok, po czym znieruchomiał całkowicie. Wyprostowana jak strzała Cimbria dotarła do krawędzi otworu, przechyliła się przez nią zaglądając do środka ponad lufą karabinu. Xanthia i Iorgo znajdowali się kilka kroków za czujką; kleryk dzierżył pewnie swój młot, dziewczyna zaś trzymała oburącz jeden z pistoletów. Znajdujący się na samym końcu grupy Ishmael szedł powoli tyłem, szachując lufą obrzyna wejście do chodnika i uchylony do połowy właz, gotów zareagować na każdą oznakę czającego się gdzieś za plecami towarzyszy niebezpieczeństwa.

Promienie przyklejonych do luf latarek Mira i Cimbrii wyłoniły z ciemności niską pieczarę, przylegającą do wykonanego przez górników chodnika, pełną załomów i uskoków, o nierównym skalistym dnie, na którym poniewierało się mnóstwo ludzkich szczątków. Pieczara miała podłużny kształt, ciągnęła się gdzieś w głąb niknąc w smolistym mroku, którego w żaden sposób nie rozpraszało mętne światło lamp palących się w chodniku.

Cimbria mrugnęła porozumiewawczo do Mira, po czym przeskoczyła na drugą stronę wyłomu, przywierając do ściany chodnika na wysokości tkwiących po lewej metalowych drzwi i mierząc w nie z karabinu. Wbrew obawom albinoski nikt nie wypadł na nią z dzikim krzykiem, zatrzaśnięte szczelnie drzwi nawet nie drgnęły. Dziewczyna przekręciła głowę w bok i spojrzała na towarzyszy otwierając usta, by coś powiedzieć.

Nie zdążyła, ucichła widząc ostrzegawczy grymas na twarzy Mira. Wtedy zarówno do niej jak i do uszu pozostałych agentów dobiegł ledwie słyszalny zgrzyt skalnych odłamków, dobiegający gdzieś z głębi pieczary.

Kargan · Elokwentny gracz

Xanthia idąca do tej pory za Cimbrią stanęła gwałtownie słysząc chrobot skalnych odłamków. Błyskawicznie wyłączyła latarkę chowając ją
do kieszeni płaszcza a w jej lewej ręce pojawił się drugi z laserowych pistoletów. Dźwięk przesuwanych bezpieczników zlał się w jedno...
Xanthia zrobiła ostrożny krok w kierunku wejścia do pieczary po czym wykonała szybki krok w kierunku wejścia jednocześnie klękając na prawym kolanie.
Oba z jej pistoletów mierzyły w mroczną głębię pieczary...

- Mir - szepnęła - weź lewą stronę. Cimbria niech pilnuje drzwi...

Keth · Mistrz Gry

Lecz Cimbria nie patrzyła w stronę zatrzaśniętych drzwi, tylko gapiła się szeroko otwartymi oczami na coś, co nadciągało z głębi pieczary, szurając ciężko nogami i pomrukując coś niezrozumiale. Światło latarek wyłoniło z mroku nieforemny masywny kształt, z grubsza podobny do człowieka, lecz ze względu na swą ewidentną masę bardziej przywodzący na myśl ogryna. Lecz chwilę później okazało się, że nie był to bynajmniej ogryn.

Kargan · Elokwentny gracz

Xanthia zmrużyła swoje zielone oczy celując z obu pistoletów w ciemny i nieforemny kształt a na jej ustach pojawił się paskudny uśmiech.

- Imperator strzeże - wyszeptała koncentrując się na celowaniu i czekając aż cel podejdzie nieco bliżej...

Bestia · Elokwentny gracz

-K(..)wa!- Mir wykazał się elokwencją. Szybko cofnoł się o krok i przykleknoł celując w głowę zblizającego sie stworzenia.

Czekam na reakcję stworzenia. Jeżeli w jakikolwiek sposób zachowa sie agresywnie strzelam.

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Iorgo dostrzegł kontem oka masywny kształt i nie czekając chwili dłużej pewnym krokiem ruszył w jego kierunku, chwytając młot w dwie dłonie podniósł go nad swoim prawym barkiem gotowy do szarży. Słychać było jak kleryk wypowiada święte wersety modlitwy do Imperatora. Iorgo szedł z boku tak aby ułatwić towarzyszom ostrzelanie potwora, którego widział, czekał na pierwsze huki z broni palnej.

Czekam na strzały. Potem szarżuję.

Keth · Mistrz Gry

Nim jeszcze ociężały kształt wszedł w poświatę rzucaną przez korytarzowe lampy, poprzedziła go fala smrodu tak potwornego, że niektórym akolitom zakręciło się od tego fetoru w głowach. Sekundę później kształt wychynął na przestrzeń jaskini oświetlonej pospołu przez lampy korytarza i latarki agentów i wtedy ludzie ujrzeli go w całej odrażającej okazałości.

Kiedyś był to niewątpliwie człowiek, jednakże teraz z ludzkim gatunkiem łączyła go co najwyżej humanoidalna sylwetka. Tkwiąca na byczym karku niekształtna głowa odwróciła się w stronę intruzów ukazując osiem przekrwionych oczu, osadzonych w różnych miejscach zdeformowanej ponad wszelką miarę czaszki. Stwór przystanął na moment, wyraźnie zaskoczony obecnością akolitów, z miejsca odzyskał jednak pewność siebie i otworzył pełne ostrych zębów usta wydając z siebie ochrypły pomruk. Jego przypominająca beczkę klatka piersiowa napięła się zauważalnie uwypuklając sploty mięśniowe niespotykane u normalnych ludzi, równie nienaturalne jak masywne ramiona o pękatych bicepsach. Ruchowi temu towarzyszył ostry dźwięk drącego się materiału i z ciała stwora spadło kilka fragmentów zniszczonego ubioru, ledwie opinającego olbrzymią sylwetę mutanta i trzymającego się kupy jedynie dzięki fragmentom skórzanej uprzęży wrzynającej się głęboko w skórę stwora.

Standardowej gwardyjskiej uprzęży łączącej poszczególne elementy pancerza osobistego, w przypadku stwora akuratnie już gdzieś zgubione.

Ta istota była jeszcze parę dni temu cloviańskim żołnierzem!

[Tactical Mode]

Mutant, z którym przyszło Wam się spotkać posiada w swym profilu cechę Fear, ta zaś wymusza na Was w pierwszej rundzie kontaktu wzrokowego indywidualny test Will Power. Oblany test to brak akcji w rzeczonej rundzie. Kości zostały rzucone jeszcze wczoraj wieczorem. Pomyślnie zaliczył jedynie Mir (27). Xanthia (55) i Cimbria (67) zostały na jedną rundę całkowicie sparaliżowane, tak zaskoczył je odrażający wygląd mutanta (nic dziwnego, w końcu to dziewczynki!). Iorgo miał pecha absolutnego (100) – to już nawet nie lęk, tylko skrajne osłupienie purytanina powodowane świadomością tego, że Imperator pozwala, aby coś takiego chodziło po ziemi! Mutant się rozpędza do szarży: jest co prawda nieuzbrojony, ale te potężne bicepsy mogą być śmiertelnie niebezpieczne i bez dodatkowej broni. Do testów strzeleckich dodaję każdemu modyfikator +20 dla broni długiej oraz +35 dla broni krótkiej ze względu na rozmiary stwora oraz fakt, że zmierza prosto na Was (bez prób uników). W pierwszej rundzie może zatem działać (strzelić) tylko Mir (o ile chce strzelać, a nie pryskać w prawo lub lewo wzdłuż korytarza!) oraz Ishmael, który mutanta jeszcze nie widział, bo jest w tyle grupy. Mutant potrzebuje dwóch tur na dopadnięcie ofiary wybranej drogą losową spomiędzy tych akolitów, których widzi (czyli Cimbrii, Xanthii, Iorgo i Mira).