RPG online

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Iorgo tylko obrocil sie przez ramie i nie zwalniajac kroku szedl dalej, szedl trzymajac swoj mlot w prawej dloni, pewnie i bez zastanowienia, jego oczy skanowaly rzeczywistosc dookola.

Bestia · Elokwentny gracz

- Albo się zatrzymasz, albo dalej pójdziesz sam. - Rzucił Mir za oddalającym sie kapłanem. - Nie zostawia sie rannych towarzyszy.

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

- Powazne te rany?

Iorgo zatrzymal sie.

Keth · Mistrz Gry

Bestia · Elokwentny gracz

- Co raz nas mniej. -Mir splunoł na podłogę. - Prawdopodobnie wykrwawisz się zanim ktos tu przyjdzie. Albo mamy pecha, albo nienadajemy się do tej roboty.

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

- Nie czas jeszcze umierac, siostro.

Iorgo usmiechnal sie ale jego surowa twarz nie wygladala przyjaznie.

- Dokonczymy to co zaczelismy, trzeba zobaczyc co jest w kazdej grocie. Mysle, ze Cimbria przyda sie jeszcze skoro zyje i bron moze trzymac, proponuje jednoi rozwiazanie. Nich ktos zostanie z Cimbria, reszta idzie dalej, co Wy na to?

Iorgo potrzedl do Cimbrii i rzek jej na ucho kilka slow.

Kargan · Elokwentny gracz

- Ishmael świetnie pilnował tyłów - rzuciła z przekąsem Xanthia - niech teraz zostanie z Cimbrią...

Xanthia sprawdziła stan baterii swoich pistoletów i poprawiła miecz przewieszony przez plecy...

- Idziemy ? - rzuciła

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

Iorgo jeszcze chwilkę klęczał przy Cimbrii potem ponownie ruszył w głąb tunelu za wyrobiskiem.

- Imperator jest z nami.

Bestia · Elokwentny gracz

- Oby. -Westchnoł Mir słysząc słowa kapłana. - Oby.

Peacemaker · Elokwentny gracz

Chwilka, nie jest rozsądnie dzielić siły. We dwójkę niczego nie zdziałamy, co najwyżej oboje zginiemy, co gorsza, zginiemy bez sensu. Ona jedna na pewno nie powstrzyma wroga, ale we dwójkę również nie damy rady. Jeśli nie może iść, niech zostanie, ale ja idę z wami.

Bestia · Elokwentny gracz

- No to mamy impas. - Mir zmarszczył czoło. Naprawdę nienawidził zostawiać towarzyszy. Dziś i jego mogło by tu nie byc gdyby nie sierżant Stone.

Keth · Mistrz Gry

- Idźcie wszyscy – sapnęła Cimbria. Albinoska napięła mięśnie i nim którykolwiek z jej towarzyszy zdążył zareagować, przetoczyła się pod przeciwną ścianę korytarza. Posykując przez zaciśnięte zęby oparła się plecami o metalowy wspornik.

- Tutaj nikt mnie skrycie nie podejdzie – wydyszała opierając zroszone zimnym potem czoło o lufę karabinu – Ani z obu stron chodnika ani przez wyrobisko. Ishmael nie jest mi potrzebny, albo zatrzymam ich sama albo będzie ich tylu, że i para ludzi na nic się nie zda.

Dziewczyna odpięła kaburę i wyjęła z niej pistolet, sprawdziła stan naładowania baterii, potem położyła odbezpieczony laser na posadzce obok siebie.

- Nie martwcie się o moją duszę – na bladej twarzy albinoski pojawił się upiorny sarkastyczny uśmiech – Żywej mnie nie wezmą. Idźcie już i zabijcie każdego parszywego mutanta, jakiego znajdziecie. Imperator strzeże.

Kargan · Elokwentny gracz

- Imperator strzeże - Xanthia kucnęła i dotknęła lekko policzka Cimbrii - trzymaj się siostro...

Kiwnąwszy głową wstała i ruszyła energicznym krokiem w stronę drugiego końca wyrobiska. Jej oczy czujnie omiatały otoczenie a pistolety pewnie
spoczywały w jej dłoniach...

Keth · Mistrz Gry

Chodnik wybity w przeciwnej ścianie wyrobiska miał topornie ociosane ściany i nierówną posadzkę, jakby kuto go pośpiesznie i niedokładnie. Opadał pod sporym kątem w dół i stąpający nim akolici musieli chwilami bardzo uważać na stawiane ostrożnie kroki, by nie potknąć się i nie potoczyć w głąb przejścia – zwłaszcza, że tunel pozbawiony był oświetlenia. Przez dłuższą chwilę nikt z członków grupy nic nie mówił, myśląc widać o Jericusie i Cimbrii… i zadając sobie w myślach pytanie, kto miał się okazać następną ofiarą dramatycznej wyprawy w trzewia Gorgonidy.

- Nie ma go na mapie – oświadczył Mir, kiedy po kwadransie marszu agenci zrobili sobie krótką przerwę. W chodniku panowało uciążliwe ciepło, więc każdy z ulgą sięgnął po manierkę chcąc choć trochę zwilżyć suche gardła – Znaczy się, świeża robota.

- I ręczna – dodał Ishmael unosząc brwi – Wiercono go zwykłymi narzędziami, nie ciężkimi świdrami albo koparkami sonicznymi. To dlatego jest taki nierówny.

- Jeszcze kilkanaście metrów pod tym kątem i znajdziemy się poziom poniżej 7B – dodał Mir składając mapę i wsuwając ją do kieszeni uniformu.

Jak się w ciągu następnej pół godziny okazało, toporny tunel biegł w dół na głębokość kilkudziesięciu metrów, na ostatnim odcinku okazując się tak stromym, że agenci Tronu musieli schować broń i podążać dalej z wykorzystaniem rąk, nóg oraz wszelkich skalnych występów i szczelin ratujących ich przed bolesnym upadkiem.

Wszyscy westchnęli skrycie, kiedy chodnik zaczął biec ponownie poziomo – chociaż nikt nie okazał swej ulgi otwarcie, by nie zdradzić słabości na oczach kompanów. Od wyniku tej misji zależał dalszy los akolitów i żaden z nich nie chciał stanąć przed mistrzem Zerbe z etykietką słabego ogniwa na plecach. W najgorszej sytuacji znajdowali się co prawda Ishmael i Xanthia – para uratowanych od stryczka skazańców – ale Mir i Iorgo też musieli się liczyć z surowymi konsekwencjami, gdyby zawiedli wysokie oczekiwania swego surowego i wpływowego pryncypała.

- Światło – syknął znienacka Mir, znajdujący się w głębi chodnika.

Xeratus · Gracz oszczędny w słowach

- Co widzisz?

I zacisnął mocniej w prawej dłoni młot.